-
1 libet or lubet
libet or lubet libuit or libitum est, ēre, impers. [LIB-], it pleases, is pleasing, is agreeable: age, age, ut lubet, T.: Ut lubet, as you will, T.: adde, si libet, velocitatem: faciat quidlubet, T.: siquid lubet, T.: efficere, ut id non liberet quod non oporteret: Scribendi, quodcumque animo flagrante liberet, Simplicitas, Iu.: cui persuasi, mihi id non libēre: sin poterit id quod libet: ipsam despoliare non lubet, T.: quid exspectem non lubet augurari: libet expectare quis impendat, etc., I should like to see who, etc., Iu.: non libet mihi deplorare vitam: Insanire libet quoniam tibi, V. -
2 libet
lĭbet or lŭbet, libuit (lub-) and libitum (lub-) est (in Cic. perh. only in the latter form), 2, v. n. and impers. (libeo, es, etc., as a personal verb acc. to Caper ap. Prisc. p. 922 P.) [Sanscr. root lubh, cupere, desiderare; Gr. root liph- in liptô, lips; cf. Goth. liub-s; Germ. lieb, dear; Lat. līber], it pleases, is pleasing, is agreeable: mihi, I am disposed, I like, I please, I will.— Constr. with nom. of a demonstr. or rel. pronoun, with inf. or a subject-clause as subject, or impers. without a subject, and with or without a dat.(α).Id (quod) libet (mihi):(β).quod tibi lubet, idem mihi lubet,
Plaut. Most. 1, 3, 138:facite, quod vobis lubet,
Ter. Ad. 5, 9, 34:cui facile persuasi, mihi id, quod rogaret, ne licere quidem, non modo non libere,
Cic. Att. 14, 19, 4; cf.:sin et poterit Naevius id quod libet et ei libebit quod non licet, quid agendum est?
id. Quint. 30, 94:quodcumque homini accidit libere, posse retur,
Plaut. Am. 1, 1, 17:ubi peregre, tibi quod libitum fuit, feceris,
Ter. Phorm. 5, 7, 77.—Once in plur.:cetera item, quae cuique libuissent, dilargitus est,
Suet. Caes. 20.—Without a dat.:rogita quod lubet,
Plaut. Ep. 5, 2, 31:faciat quod lubet,
Ter. Heaut. 3, 1, 55:nihil vident, nisi quod lubet,
id. ib. 4, 1, 30:si quid lubet,
id. Phorm. 5, 7, 88:quae (senectus) efficeret, ut id non liberet quod non oporteret,
Cic. de Sen. 12, 42:illa priorum scribendi, quodcumque animo flagrante liberet, simplicitas,
Juv. 1, 152.—With inf. or a subject-clause, with or without a dat.:(γ).concedere aliquantisper hinc mihi intro lubet,
Plaut. Ps. 1, 5, 158:mihi lubet nunc venire Pseudolum,
id. ib. 4, 5, 3; Ter. And. 5, 5, 2: Qui lubitumst illi condormiscere? Lu. Oculis, opinor, Plaut. Mil. 3, 2, 13:non libet mihi deplorare vitam,
Cic. de Sen. 23, 84:quarum (orationum) alteram non libebat mihi scribere,
id. Att. 2, 7, 1:de quo genere libitum est mihi paulo plura dicere,
id. de Or. 2, 85, 348; id. Leg. 2, 27, 69; Ter. And. 1, 5, 28.—Without a dat.: cum illuc ventum est, ire illinc lubet, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.); Ter. And. 4, 5, 21:de C. Gracchi tribunatu quid exspectem non libet augurari,
Cic. Lael. 12, 41:qui in foro, quicum colloqui libeat, non habeant,
id. Rep. 1, 17, 28:incoharo haec studia, vel non vacabit, vel non libebit,
Quint. 1, 12, 12; 10, 1, 13; Ter. Ad. 5, 1, 4:ultra Sauromatas fugere hinc libet,
Juv. 2, 1: libet expectare quis impendat, etc., I should like to see who, etc., id. 12, 95.—Absol., with or without a dat.:1.ego ibo pro te, si tibi non libet,
Plaut. Most. 5, 2, 10:ubiquomque libitum erit animo meo,
id. As. 1, 1, 97:adi, si libet,
id. Pers. 5, 2, 13; Cic. Tusc. 5, 15, 45; Ter. And. 1, 3, 8:age, age, ut libet,
id. ib. 2, 1, 10:ut libet, as an expression of assent,
id. Heaut. 4, 4, 16; 4, 5, 32; 5, 1, 61; id. Ad. 2, 2, 38: Ch. Quid in urbe reptas villice? Ol. Lubet, Plaut. Cas. 1, 11; id. Bacch. 5, 2, 79: Pe. Qua fiducia ausus... dicere? Ep. Libuit, Plaut. Ep. 5, 2, 33; cf. id. Ps. 1, 3, 114.—Hence,lĭbens ( lŭbens; LIBES, Inscr. R. N. 2598 Mommsen), entis, P. a., that does a thing willingly or with readiness, willing, with good will, with pleasure (class.).A.Lit.1.In gen.:2.studen hercle audire, nam ted ausculto lubens,
Plaut. Ps. 1, 5, 108: Ph. Complectere. An Facio lubens, id. As. 3, 3, 25:ego illud vero illud feci, ac lubens,
Ter. Eun. 3, 5, 43; id. Heaut. 4, 5, 15; id. And. 2, 1, 37: cum totius Italiae concursus facti illius gloriam [p. 1060] libens agnovisset, Cic. Mil. 14, 38.—Freq. (esp. in Cic.; Cæs. and Quint. do not use libens as an adj. at all) in the abl. absol.: me, te, etc., and animo libente or libenti, with pleasure, gladly, very willingly:edepol me lubente facies,
Plaut. Am. 2, 2, 218:me libente eripies mihi hunc errorem,
Cic. Att. 10, 4, 6; id. de Or. 2, 73, 295:libente me vero,
id. Rep. 1, 9 fin. Mos. N. cr.:quae (res nostrae) tam libenti senatu laudarentur,
id. Att. 1, 14, 3:cum Musis nos delectabimus animo aequo, immo vero etiam gaudenti ac libenti,
id. ib. 2, 4, 2.— Sup.:cunctae praefecturae libentissimis animis eum recipiunt,
Caes. B. C. 1, 15, 1:illam porticum redemptores statim sunt demoliti libentissimis omnibus,
Cic. Att. 4, 2, 5:libentissimis Graecis,
id. Fam. 13, 65, 1:lubentissimo corde atque animo,
Plaut. Ps. 5, 2, 22:fecit animo libentissimo populus Romanus,
Cic. Verr. 1, 9, 25.—In partic.:B.libens or libens merito (abbreviated L. M.), a formula used in paying a vow: Jovi lubens meritoque vitulor,
Plaut. Pers. 2, 3, 1:EX VOTO L. M.,
Inscr. Orell. 1412: V. S. L. M., i. e. votum solvit libens merito, or V. L. S., i. e. votum libens solvit, very freq. in inscriptions. —Transf., glad, happy, joyful, cheerful, merry (ante-class.):2.uti ego illos lubentiores faciam, quam Lubentia'st,
Plaut. As. 2, 2, 2:ego omnes hilaros, lubentes, laetificantes faciam ut fiant,
id. Pers. 5, 1, 8:hilarum ac lubentem fac te in gnati nuptiis,
Ter. Ad. 4, 7, 38.—Hence, adv.: lĭbenter or lŭbenter, willingly, cheerfully, gladly, with pleasure, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); id. ap. Non. 15, 12 (Trag. v. 379 ib.):cenare lubenter,
Cato, R. R. 156:ecastor frigida non lavi magis lubenter,
Plaut. Most. 1, 2, 1:ut homines te libenter studioseque audiant,
Cic. Div. in Caecil. 12, 39; id. Rep. 1, 18, 30:libenter verbo utor Catonis,
id. ib. 2, 1, 3; id. Lael. 24, 89; id. Rep. 2, 38, 64:ego tuas litteras legi libenter,
id. Fam. 3, 5, 1; id. Att. 2, 1, 1:libenter homines id, quod volunt, credunt,
Caes. B. G. 3, 18.— Comp.:ille adjurans, nusquam se umquam libentius (cenavisse),
with a better appetite, Cic. Fam. 9, 19, 1; id. Lael. 19, 68:nihil libentius audiunt,
Quint. 7, 1, 63; 8, 2, 11:nil umquam hac carne libentius edit,
Juv. 15, 88.— Sup.: cui ego quibuscumque rebus potero libentissime commodabo, Cic. Fragm. ap. Non. 275, 18: cum lubentissime edis, Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2:libentissime dare,
Cic. Verr. 2, 4, 27, § 63; id. Leg. 2, 1, 1; Sen. Ep. 30, 9.— Hence also, -
3 ingenium
ingĕnĭum, ĭi, n. [in + geno → gigno] [st1]1 [-] qualité naturelle (d'une chose), nature, propriété. - arvorum ingenia Virg. G. 2, 177: nature des terrains. - ingenium soli, Plin.: qualité du terroir. - ingenium lactis, Col.: propriété du lait. - crines ingenio suo flexi, Petr. 126: cheveux naturellement frisés. - locorum hominumque ingeniis, Liv. 28, 12: du fait de la nature du pays et des hommes. - cf. Sall. H. 1; 61; 3, 17 ; Cott. 9 [st1]2 [-] dispositions naturelles, naturel, humeur, penchant, caractère, tempérament. - Plaut. Trin. 667 ; etc. ; Ter. Eun. 880, etc. - suum quisque noscat ingenium, Cic. Off. 1, 114: que chacun apprenne à connaître sa nature propre. --- cf. Cic. Br. 204. - ad ingenium redit, Ter. Ad. 71: il revient à son naturel. - ingenio suo vivere, Ter. 3, 36, 1: vivre à sa guise. - ita ingenium meumst, Plaut. Am. 3, 2, 18: c'est mon caractère. - Volscis levatis metu suo ingenium suum rediit, Liv. 2,: les Volsques, rassurés, retournèrent à leur vraie nature. [st1]3 [-] [surtout] dispositions intellectuelles, intelligence. - vis non ingeni solum, sed etiam animi, Cic. Br. 93: la force non seulement de l'intelligence, mais encore de la sensibilité. --- cf. Tac. D 21. - in magnis animis ingeniisque, Cic. Off. 1, 74: dans les âmes et les intelligences élevées. - ingenii acies, Cic. de Or. 3, 5, 20: vivacité d'esprit, pénétration. [st1]4 [-] dons naturels, talent naturel [condition de l'éloquence]. - Cic. de Or. 1, 113 ; 2, 147 ; Br. 237 ; Or. 143, etc. [st1]5 [-] talent, génie. - ingenium ad fingendum, Cic. Font. 40: génie pour inventer. - summis ingeniis exquisitaque doctrina philosophi, Cic. Fin. 1, 1: les philosophes d'un génie éminent et d'un rare savoir. - ingenium facere alicui, Ov. Met. 7, 433: donner à qqn de l'esprit. - ingenio abundare, Cic. Fam. 4, 8, 1: avoir du talent à revendre. - ingenium: un talent, un génie, un homme de talent... - atrox ingenium accenderat eo facto magis quam conterruerat, Liv. 3, 11: cet esprit inflexible fut plus irrité qu'abattu par cette démarche. - cf. Cic. Br. 147 ; Arch. 31; Rep. 2, 2 ; Liv. 41, 4, 3. - au plur. ingenia: des talents, des génies. - cf. Cic. Fam. 4, 8, 2 ; Sen. Ep. 2, 1; Polyb 27, 1. - ingenia fovere, Suet.: encourager les hommes de talent. [st1]6 [-] invention, inspiration. - ingenium alicujus, Tac. H. 3, 28: idée imaginée par qqn. - vino ingenium faciente, Ov. M. 7, 433: sous l'inspiration du vin. - exquisita ingenia cenarum, Plin. Pan. 49, 7: le choix ingénieux des mets. - plenius ingenio sit miser ille meo ! Ov. Ib. 92: que son malheur dépasse mon imagination !* * *ingĕnĭum, ĭi, n. [in + geno → gigno] [st1]1 [-] qualité naturelle (d'une chose), nature, propriété. - arvorum ingenia Virg. G. 2, 177: nature des terrains. - ingenium soli, Plin.: qualité du terroir. - ingenium lactis, Col.: propriété du lait. - crines ingenio suo flexi, Petr. 126: cheveux naturellement frisés. - locorum hominumque ingeniis, Liv. 28, 12: du fait de la nature du pays et des hommes. - cf. Sall. H. 1; 61; 3, 17 ; Cott. 9 [st1]2 [-] dispositions naturelles, naturel, humeur, penchant, caractère, tempérament. - Plaut. Trin. 667 ; etc. ; Ter. Eun. 880, etc. - suum quisque noscat ingenium, Cic. Off. 1, 114: que chacun apprenne à connaître sa nature propre. --- cf. Cic. Br. 204. - ad ingenium redit, Ter. Ad. 71: il revient à son naturel. - ingenio suo vivere, Ter. 3, 36, 1: vivre à sa guise. - ita ingenium meumst, Plaut. Am. 3, 2, 18: c'est mon caractère. - Volscis levatis metu suo ingenium suum rediit, Liv. 2,: les Volsques, rassurés, retournèrent à leur vraie nature. [st1]3 [-] [surtout] dispositions intellectuelles, intelligence. - vis non ingeni solum, sed etiam animi, Cic. Br. 93: la force non seulement de l'intelligence, mais encore de la sensibilité. --- cf. Tac. D 21. - in magnis animis ingeniisque, Cic. Off. 1, 74: dans les âmes et les intelligences élevées. - ingenii acies, Cic. de Or. 3, 5, 20: vivacité d'esprit, pénétration. [st1]4 [-] dons naturels, talent naturel [condition de l'éloquence]. - Cic. de Or. 1, 113 ; 2, 147 ; Br. 237 ; Or. 143, etc. [st1]5 [-] talent, génie. - ingenium ad fingendum, Cic. Font. 40: génie pour inventer. - summis ingeniis exquisitaque doctrina philosophi, Cic. Fin. 1, 1: les philosophes d'un génie éminent et d'un rare savoir. - ingenium facere alicui, Ov. Met. 7, 433: donner à qqn de l'esprit. - ingenio abundare, Cic. Fam. 4, 8, 1: avoir du talent à revendre. - ingenium: un talent, un génie, un homme de talent... - atrox ingenium accenderat eo facto magis quam conterruerat, Liv. 3, 11: cet esprit inflexible fut plus irrité qu'abattu par cette démarche. - cf. Cic. Br. 147 ; Arch. 31; Rep. 2, 2 ; Liv. 41, 4, 3. - au plur. ingenia: des talents, des génies. - cf. Cic. Fam. 4, 8, 2 ; Sen. Ep. 2, 1; Polyb 27, 1. - ingenia fovere, Suet.: encourager les hommes de talent. [st1]6 [-] invention, inspiration. - ingenium alicujus, Tac. H. 3, 28: idée imaginée par qqn. - vino ingenium faciente, Ov. M. 7, 433: sous l'inspiration du vin. - exquisita ingenia cenarum, Plin. Pan. 49, 7: le choix ingénieux des mets. - plenius ingenio sit miser ille meo ! Ov. Ib. 92: que son malheur dépasse mon imagination !* * *Ingenium, ingenii. Plaut. La nature et maniere de faire que chascun ha de nature.\Ingenium patris habet quod sapit. Plaut. Il resemble à son pere de sagesse.\Ingenio suo viuere. Liu. A sa fantasie.\Ingenium. Cic. L'esprit et entendement que l'homme ha de nature, L'engin.\Feruidus ingenio. Ouid. Chauld et colere de nature.\Mobilissimus ingenio. Tacit. Legier d'esprit et volage, Inconstant, Muable.\Vena benigna ingenii. Horat. Grande richesse d'esprit.\Subactum. Cic. Exercité, Cultivé.\Claudicat ingenium. Lucret. Est debile, Vacile.\Ingenium substitit malis. Ouid. Mon esprit s'est arresté et tout assopi pour les maulx et ennuis que je porte.\Ita mihi ingenia sunt, quod lubet, non lubet iam id continuo. Plaut. Je suis d'esprit si legier.\Ingenio diuino esse. Cic. Avoir un esprit divin et excellent.\Ad ingenium redire, siue reuerti. Terent. Retourner à sa nature, ou à son naturel, A faire comme on avoit accoustumé.\Ingenium soli, siue terrae. Plin. La nature de la terre.\Ingenium coenae. Plin. iunior. L'artificiel et ingenieux appareil du banquet. -
4 continuus
contĭnŭus, a, um, adj. [contineo, II.], joining, connecting with something, or hanging together, in space or time, uninterrupted, continuous.I.Of space (so mostly Aug. and post-Aug.; cf., however, continue); with dat. or absol.A.Lit.:b.aër continuus terrae est,
Sen. Q. N. 2, 6, 1: Leucada continuam veteres habuere coloni;nunc freta circuëunt,
joined to the mainland, Ov. M. 15, 289:ignis proxima quaeque et deinceps continua amplexus,
Liv. 30, 5, 7; 30, 6, 5: montes, * Hor. Ep. 1, 16, 5; Plin. 6, 30, 35, § 189:agri,
Suet. Caes. 38:fluere continuo alveo (Euphraten),
Plin. 6, 26, 30, § 124; cf.:Rhenus uno alveo continuus,
Tac. A. 2, 6:mare,
id. Agr. 10 fin.:aliqui vice dentium continuo osse gignuntur,
Plin. 7, 16, 15, § 69:omnia continua et paria,
Plin. Pan. 51, 4:serpens,
Stat. Th. 5, 517.—Subst.: contĭnŭus, i, m., he who is always about one, an attendant:B.Cocceius Nerva, continuus principis,
Tac. A. 6, 26 (32) Halm, Draeg. ad loc. (Nipperd. and Ritter, principi).—Tron., of rhet. matters (most freq. in Quint.): cum fluxerunt plures continuae translationes (the figure derived from an uninterrupted, flowing stream; v. the preced.), Cic. Or. 27, 94:II.expositio (opp. partita),
Quint. 7, 10, 11:loci,
id. 11, 3, 84:lumina,
id. 12, 10, 46:ab exordio usque ad ultimam vocem continuus quidam gemitus,
id. 11, 1, 54:oratio,
id. 6, 1, 46; 6, 4, 1 et saep.:adfectus,
id. 6, 2, 10:impetus,
id. 10. 7, 14 et saep.—Of time and objects relating to it, following one after another, successive, continuous (class. in all periods and species of composition): auferet ex oculis veniens Aurora Boöten;1.continuāque die sidus Hyantis erit,
the next day, Ov. F. 5, 734; so,continuā nocte,
the following night, id. ib. 6, 720:triduum continuum, dies decem continuos,
Plaut. Mil. 3, 1, 146 sq.:dies quinque ex eo die,
Caes. B. G. 1, 48:annos prope quinquaginta,
Cic. Verr. 1, 13, 38:duabus noctibus,
Suet. Aug. 94:secutae sunt continuos complures dies tempestates,
Caes. B. G. 4, 34 Oud. N. cr. prioribus diebus, Liv. 42, 58, 3:aliquot an nos continuos,
Cic. Imp. Pomp. 18, 54:tot dies,
id. Verr. 2, 5, 36, § 94:triennium,
Plaut. Stich. 1, 3, 61; Suet. Calig. 7:biennio,
id. Tib. 38:bella,
Liv. 10, 31, 10; cf.:cursus proeliorum,
Tac. Agr. 27:consulatus,
Suet. Caes. 76; Plin. Pan. 58: itinera, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:regna,
Liv. 1, 47, 6:duo tri umphi ex Hispaniā acti,
id. 41, 7, 1:labor,
Quint. 1, 3, 8:amor,
Prop. 1, 20, 1:incom moda,
Caes. B. G. 7, 14: messe senescit ager; Ov. A. A. 3, 82:eos (patricios) ab Atto Clauso continuos duravisse,
Tac. A. 12, 25 fin. et saep.—With abl. resp.:continuus inde et saevus accusandis reis Suilius,
incessant, Tac. A. 11, 5; cf.:postulandis reis tam continuus annus fuit,
incessantly occupied, id. ib. 4, 36.—Hence the advv.,contĭ-nŭē, continuously, without interruption; in space or time (very rare, perh. only anteand post-class. for continenter, assidue):2. A.* flumen quod fluit continue,
Varr. L. L. 5, § 27 Müll.:protinus jugiter et continue,
Non. p. 376, 26.—To designate an act that in time immediately follows something, immediately, forthwith, directly, without delay, = statim, autika (very freq. in all periods and kinds of composition).1.In gen.(α).Corresp. with the particles of time: ubi, ut, postquam, cum, etc.; with ubi:(β).ubi primum terram tetigimus, Continuo, etc.,
Plaut. Am. 1, 1, 49; so id. Cist. 2, 3, 35; Ter. Eun. 3, 1, 51 al.—With ut, etc.:quae ut aspexi, me continuo contuli, etc.,
Plaut. Bacch. 3, 1, 7; so,iste continuo ut vidit, non dubitavit, etc.,
Cic. Verr. 2, 4, 22, § 48:ut quisque insanus... latum demisit pectore clavum, Audit continuo, etc.,
Hor. S. 1, 6, 29: nam postquam audivi [p. 451]... cominuo argentum dedi, Ut emeretur, Plaut. Ep. 4, 1, 37:cum te summis laudibus ad caelum extulerunt, mihi continuo maximas gratias agant,
Cic. Fam. 9, 14, 1; 10, 12, 2:ut vel continuo patuit, cum, etc.,
Hor. S. 2, 8, 29:ne mora sit, si innuerim, quin pugnus continuo in malā haereat,
Ter. Ad. 2, 1, 17: si quid narrare occepi, continuo dari Tibi verba censes, forthwith you think, etc., id. And. 3, 2, 24; cf. id. Eun. 1, 2, 24; Lucr. 2, 1091; Hor. S. 2, 3, 160:continuo consilium dimisit (Q. Maximus), simulac me fractum ac debilitatum metu viderit,
Cic. de Or. 1, 26, 121.—Absol.:2.continuo, ventis surgentibus, aut freta ponti Incipiunt agitata tumescere, etc.,
Verg. G. 1, 356:continuo hic ero,
Plaut. Ep. 3, 3, 43: haud mora;continuo matris praecepta facessit,
Verg. G. 4, 548; so Ov. M. 14, 362; cf. Quint. 12, 3, 3;corresp. with statim,
Cic. Rosc. Com. 6, 17:quod lubet, non lubet jam id continuo,
the next moment, immediately, Plaut. Cist. 2, 1, 10:hos prius intro ducam et quae volo Simul inperabo: poste continuo exeo,
Ter. Eun. 3, 2, 40: hanc mihi in manum dat;mors continuo ipsam occupat,
id. And. 1, 5, 62:hercle ego te barbā continuo arripiam, et in ignem coniciam,
Plaut. Rud. 3, 4, 64: egomet continuo mecum;certe captus est!
I immediately thought within myself, Ter. And. 1, 1, 55:senatus est continuo convocatus,
Cic. Fam. 10, 12, 3:hos continuo in itinere adorti,
Caes. B. G. 7, 42 fin.:subitae necessitates continuo agendi,
on the spot, immediately, Quint. 10, 7, 2 et saep.: perturbationes, amplificatae certe, pestiferae sunt;igitur etiam susceptae continuo in magnā pestis parte versantur,
even immediately on their inception, Cic. Tusc. 4, 18, 42; cf. id. Fin. 3, 9, 32.—Of a point of time closely following a time named, speedily, without interval:3.deinde absens factus aedilis, continuo praetor,
Cic. Ac. 2, 1, 1:qui summam spem civium, quam de eo jam puero habuerant, continuo adulescens incredibili virtute superavit,
id. Lael. 3, 11.—Esp., with the statement of a logical consequence from a fact; only in connection with a negative, or a question implying a negative, not by consequence, not necessarily, not as an immediate consequence, in questions; perhaps then? perhaps therefore? (very freq. in Cic.); with si:B.non continuo, si me in gregem sicariorum contuli, sum sicarius,
Cic. Rosc. Am. 33, 94; so id. de Or. 2, 48, 199; Gai Inst. 2, 204.—With cum, Manil. 2, 345. — Absol.:cum nec omnes, qui curari se passi sunt, continuo etiam convalescant,
Cic. Tusc. 3, 3, 5; so,ego summum dolorem... non continuo dico esse brevem,
id. ib. 2, 19, 45: aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint;illud non continuo, ut aeque incontentae,
id. Fin. 4, 27, 75:si malo careat, continuone fruitur summo bono?
id. Tusc. 3, 18, 40; so,continuone si? etc.,
Quint. 9, 2, 84.—In Quint. twice (for the ante- and post-class. continue), in an uninterrupted series, one after another, continuously:qualis (labor) fuit illius, qui grana ciceris ex spatio distante missa, in acum continuo et sine frustratione inserebat,
Quint. 2, 20, 3; 9, 1, 11. -
5 licet
lĭcet, cŭit and cĭtum est, 2 (old form, licessit for licuerit, Plaut. As. 3, 3, 13; imp. liceto, Lex ap. Inscr. Grut. 202, 508 al.), v. n. and impers. [root lic-; Gr. lip-; v. 1. liceo], it is lawful, it is allowed or permitted; one may or can, one is at liberty to do so and so; constr. with neutr. of the demonstr. or rel. pron., with inf. or a subject-clause, with or without a dat., or dat. and inf., with ut or (more freq.) with the simple subj., or entirely absol.(α).With neutr. of the demonstr. or rel. pron. as a subject, with or without a dat.:(β).licere id dicimus, quod legibus, quod more majorum institutisque conceditur. Neque enim quod quisque potest, id ei licet,
Cic. Phil. 13, 6, 14:cui facile persuasi, mihi id, quod rogaret, ne licere quidem, non modo non lubere,
id. Att. 14, 19, 4:quid deceat vos, non quantum liceat vobis, spectare debetis,
id. Rab. Post. 5, 11; cf.:si hominibus tantum licere judicas, quantum possunt: vide, ne, etc.,
id. Phil. 13, 7, 15:si illud non licet, Saltem hoc licebit,
Ter. Eun. 4, 2, 12: neque idem ubique aut licet aut decorum est, Quint. 5, 10, 40:quod in foro non expedit, illic nec liceat,
id. 9, 2, 67:sin et poterit Naevius id quod lubet et ei lubebit, quod non licet, quid agendum est?
Cic. Quint. 30, 94:nihil, quod per leges liceret,
id. Mil. 16, 43:cui tantum de te licuit?
Verg. A. 6, 502; Anthol. Lat. 1, 172, 150:cui tantum fata licere In generum voluere tuum,
Luc. 9, 1025; cf.:tantumque licere horruit,
Sil. 14, 670.—Rarely in plur.:cum in servum omnia liceant, est, etc.,
Sen. Clem. 1, 18, 2.—With inf. or a subject-clause, with or without a dat.: neque terram inicere, neque cruenta Convestire corpora mihi licuit, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 168 Vahl.):(γ).licet nemini contra patriam ducere exercitum,
Cic. Phil. 13, 6, 14:ut tibi id facere liceat,
id. Rep. 1, 6, 10:M. Catoni licuit Tusculi se in otio delectare,
id. ib. 1, 1, 1:sceleris crimine liceat Cn. Pompeio mortuo, liceat multis aliis carere,
id. Lig. 6, 18; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 3; Cic. Att. 2, 1, 5:quaerere, qui licuerit aedificare navem senatori,
id. Verr. 2, 5, 18, § 45:meamet facta mihi dicere licet,
Sall. J. 85, 24.—Without a dat.:introire in aedes numquam licitum est,
Plaut. Am. 2, 1, 70:impune optare istuc licet,
Ter. Hec. 3, 5, 14:modo liceat vivere,
id. Heaut. 5, 2, 28:licetne scire ex te?
id. Hec. 5, 4, 33:hic subitam rerum commutationem videre licuit,
Caes. B. C. 3, 27, 1; 3, 96, 4:si facere omnino non licebit,
Cic. Phil. 13, 6, 14:licet ora ipsa cernere iratorum,
id. Off. 1, 29, 102; cf. id. Div. 1, 41, 91:licet hoc videre,
id. de Or. 3, 25, 99; id. Div. 1, 7, 13; id. Inv. 1, 15, 21; 2, 23, 71; 2, 9, 29:veretur ne non liceat tenere hereditatem,
id. Att. 13, 48, 1:licetne extra ordinem in provocantem hostem pugnare?
Liv. 23, 47, 1:poscere ut perculsis instare liceat,
id. 2, 65, 2. —With inf. pass. (cf. Krebs, Antibarb. p. 660 sq.):intellegi jam licet, nullum fore imperium,
Cic. Rep. 1, 38, 60:idque e pontificio jure intellegi licet,
id. Tusc. 1, 12, 27; cf.:his cognosci licuit, quantum, etc.,
Caes. B. C. 3, 28; Cic. Off. 1, 7, 20:evocari ex insula Cyprios non licet,
id. Att. 5, 21, 6:in senatu dici nihil liceat,
id. ib. 3, 12, 1:coöptari sacerdotem licebat,
id. Fam. 3, 10, 9:in eum ordinem coöptari licet,
id. Verr. 2, 2, 49, § 120:id primum in poëtis cerni licet,
id. de Or. 3, 7, 27; id. Ac. 1, 4, 17.—The noun of the subject-clause is regularly in the acc.:licet me id scire quid sit?
Plaut. Ps. 1, 1, 14:non licet hominem esse, etc.,
Ter. Heaut. 4, 1, 53:si licet me latere,
id. ib. 4, 2, 5:hocine me miserum non licere meo modo ingenium frui!
id. ib. 2, 4, 21; cf.:eodem ut jure uti senem Liceat, id. Hec. prol. alt. 3: non licet me isto tanto bono uti,
Cic. Verr. 2, 5, 59, § 154:cum non liceret Romae quemquam esse, etc.,
id. ib. 2, 2, 41, §100: ex eis locis, in quibus te habere nihil licet,
id. ib. 2, 5, 18, §45: quare licet etiam mortalem esse animum judicantem aeterna moliri,
id. Tusc. 1, 38, 91:cur his per te frui libertate sua, cur denique esse liberos non licet?
id. Fl. 29, 71 B. and K. (al. liberis; v. infra).—So with esse:liceat esse miseros,
Cic. Lig. 6, 18; cf.:medios esse jam non licebit,
id. Att. 10, 8, 4; id. Tusc. 5, 15, 44; 1, 38, 91 Klotz N. cr.; also with fieri:ut eum liceat ante tempus consulem fieri,
Auct. Her. 3, 2, 2:ut jam liceat una comprehensione omnia complecti non dubitantemque dicere, etc.,
Cic. Fin. 5, 9, 26:haec praescripta servantem licet magnifice vivere,
id. Off. 1, 26, 92:licet tamen opera prodesse multis, beneficia petentem, etc.,
id. ib. 2, 19, 67.—So with acc. with a subject-inf., esse or fieri, even when licet is accompanied by the dat.:si civi Romano licet esse Gaditanum,
Cic. Balb. 12, 29:potest incidere quaestio, An huic esse procuratorem liceat?
Quint. 7, 1, 19:procuratorem tibi esse non licuit,
id. 4, 4, 6 Zumpt N. cr.:mihi non licet esse piam,
Ov. H. 14, 64: is erat annus, quo per leges ei consulem fieri liceret Caes. B. C. 3, 1 Oud. N. cr. —But more freq., in this case, there is an attraction of the predicate-noun to the dative dependent on licet.—Hence,Licet alicui with inf., esp. with esse:(δ).per hanc tibi cenam incenato esse hodie licet,
Plaut. Stich. 4, 2, 31:per hanc curam quieto tibi licet esse,
id. Ep. 3, 2, 2:licuit esse otioso Themistocli,
Cic. Tusc. 1, 15, 33; cf.:ut tibi abesse liceat, et esse otioso,
id. Att. 9, 2, A, 1: quare [p. 1063] judici mihi non esse liceat, id. Rab. Post. 7, 17:ut iis ingratis esse non liceat,
id. Off. 2, 18, 63:quo in genere mihi neglegenti esse non licet,
id. Att. 1, 17, 6:cur iis per te frui libertate sua, cur denique esse liberis non licet?
id. Fl. 29, 71 (B. and K. liberos; v. supra):quibus otiosis ne in communi quidem otio liceat esse,
id. Cael. 1, 1:quibus licet jam esse fortunatissimis,
Caes. B. G. 6, 35, 8:illis timidis et ignavis licet esse,
Liv. 21, 44, 3.—With other verbs than esse:ut sibi per te liceat innocenti vitam in egestate degere,
Cic. Rosc. Am. 49, 144:cum postulasset... ut sibi triumphanti urbem invehi liceret,
Liv. 38, 44 fin. —Very rarely, in this construction, the dative with licet is wanting, and is to be supplied from the connection: atqui licet esse beatis (sc. iis),
Hor. S. 1, 1, 19:licet eminus esse Fortibus,
Ov. M. 8, 405:Hannibal precatur deos ut incolumi cedere atque abire liceat,
Liv. 26, 41, 16:sibi vitam filiae suā cariorem fuisse, si liberae ac pudicae vivere licitum fuisset,
id. 3, 50, 6. Cf. on this and the preced. construction, Krüger, Untersuchungen, vol. iii. p. 359 sq.; Ruddim. 2, p. 15; Zumpt, Gram. § 601; Madv. Gram. § 393, c. and obs. 1.—With ut, and more freq. with the simple subj.:(ε).neque jam mihi licet neque est integrum, ut, etc.,
Cic. Mur. 4, 8:facto nunc laedat licet,
Plaut. Capt. 2, 2, 53:mea quidem causa salvos sis licet,
id. Rud. 1, 2, 51:ludas licet,
Ter. Phorm. 2, 2, 33:fremant omnes licet,
Cic. de Or. 1, 44, 195:sed omnia licet concurrant,
id. Att. 14, 4, 2:ex qua licet pauca degustes,
id. ib. 1, 16, 8:vel ipsi hoc dicas licet,
id. ib. 5, 1, 4:quamvis licet insectemur istos, metuo ne soli philosophi sint,
id. Tusc. 4, 24, 53; cf. id. Leg. 3, 10, 24; id. N. D. 3, 36, 88:sequatur Hermagoram licebit,
id. Inv. 1, 51, 97; id. Rosc. Am. 17, 49:sis pecore et multa dives tellure licebit,
Hor. Epod. 15, 19:detrahat auctori multum fortuna licebit,
Ov. Tr. 5, 14, 3; Verg. A. 6, 400. Cf. also under II. a.—As a v. impers. absol., with or without dat.:II.immo, aliis si licet, tibi non licet,
Ter. Heaut. 4, 15, 49:cum licitum est ei,
id. And. 2, 6, 12:nec crederem mihi impunius Licere,
id. Heaut. 3, 2, 50:quod profecto faciam, si mihi per ejusdem amicitiam licebit,
Cic. Fam. 1, 8, 3: Ph. Sed quaeso, hominem ut jubeas arcessi. He. Licet, that may be or may be done, I have no objection, Plaut. Capt. 5, 1, 29:si per vos licet,
id. As. prol. 12:id quod postea, si per vos, judices, licitum erit, aperietur,
Cic. Rosc. Am. 44, 127:dum per aetatem licet,
Ter. Ad. 1, 2, 28:fruare, dum licet,
id. Heaut. 2, 3, 104; cf.:dum licet, loquimini mecum,
id. Phorm. 3, 3, 16:sic ut quimus, aiunt, quando, ut volumus, non licet,
id. And. 4, 5, 10:ut id, quoad posset, quod fas esset, quoad liceret, populi ad partes daret,
Cic. Agr. 2, 7, 19.Transf. When licet introduces a subordinate proposition, which makes a concession, without abandoning the main proposition, it is used as a conjunction corresponding to quamvis, quamquam, etsi. In late Latin it is, like these, connected with the indicative, and in the class. per. it is not unfreq. opposed to tamen and certe in the main proposition; even if, although, notwithstanding.A.With subj. (class.):B.quoniam quidem semel suscepi, licet hercules undique omnes mihi minae et terrores periculaque impendeant omnia, succurram atque subibo,
Cic. Rosc. Am. 11, 31:improbitas, licet adversario molesta sit, judici invisa est,
Quint. 6, 4, 15: in comoedia maxime claudamus: licet Varro Musas Plautino dicat sermone locuturas fuisse, si Latine loqui vellent;licet, etc.,
id. 10, 1, 99:vita brevis est, licet supra mille annos exeat,
Sen. Brev. Vit. 6:licet ingens janitor... exsanguis terreat umbras,
Verg. A. 6, 400. —With part. for subj.:isque, licet caeli regione remotos, mente deos adiit,
Ov. M. 15, 62.—With a corresp. tamen:licet laudem Fortunam, tamen, ut ne Salutem culpem,
Plaut. As. 3, 3, 28:licet saepius tibi hujus generis litteras mittam... sed tamen, etc.,
Cic. Fam. 13, 27, 1:licet tibi significarim, ut ad me venires, tamen, etc.,
id. Att. 3, 12, 3; Quint. 2, 2, 8; 8, 3, 69:licet ergo non sint confirmati testamento, a me tamen, ut confirmati, observabuntur,
Plin. Ep. 2, 16, 3; Quint. 7 praef. § 2: constet illi licet fides et benevolentia, tranquillitas tamen, etc., Sen. Tranq. Anim. 7, 6.—With ellips. of subj.:immatura licet, tamen huc non noxia veni (sc. venias),
Prop. 5, 11, 17.—With a corresp. certe:licet enim haec quivis arbitratu suo reprehendat... certe levior reprehensio est,
Cic. Ac. 2, 32, 102.—With indic. (post-class.):C.licet inter gesta et facta videtur quaedam esse subtilis differentia, attamen, etc.,
Dig. 50, 16, 58; 2, 15, 8, § 25:licet directae libertates deficiunt, attamen, etc.,
ib. 29, 7, 2: obduxi licet arma, sum Priapus, Poëta ap. Anth. Lat. 5, 218; Macr. S. 1, 11; App. M. 2, p. 117, 25.—As an adv. with adj. or part., although (post-class.):1.licet contumacissimum, tamen efficacissimum, etc.,
Sen. Cons. ad Marc. 8, 1:miles, licet membris vigentibus firmus, se solum circumspicit,
Amm. 14, 10, 12; 17, 12, 11; Claud. Mam. Paneg. Max. 1.—Hence,lĭcens, entis, P. a., free, unrestrained, uncurbed, bold, forward, presumptuous, licentious.A.Of persons (only poet. and in post-class. prose):B.quam audaces et quam licentes sumus qui, etc.,
Gell. 15, 9, 4:unde licens Fabius sacra Lupercus habet,
Prop. 4, 1, 26:turba licens, Naides improbae,
Sen. Hippol. 777.—Of inanim. and abstr. things (once in Cic.; elsewh. only poet. and in post-Aug. prose):2.licentior dithyrambus,
Cic. de Or. 3, 48, 185:hic tibi multa licet sermone licentia tecto Dicere,
Ov. A. A. 1, 569:joci,
Stat. S. 1, 6, 93:licentior epistula, Plin. N. H. prooem. § 1: imperium,
Val. Max. 6, 4, 2:vita,
id. 9, 1, 3. —Hence, adv.: lĭcenter, freely, according to one's own pleasure or fancy; and, in a bad sense, without restraint, boldly, impudently, licentiously (class.):at quam licenter!
Cic. N. D. 1, 39, 109:ut ingredi libere, non ut licenter videatur errare,
id. Or. 23, 77:Graeci licenter multa,
Quint. 1, 8, 6:aliquid facere,
Liv. 26, 10.— Comp.:(servos) licentius, liberius, familiarius cum domina vivere,
Cic. Cael. 23, 57:Romanos, remoto metu, laxius licentiusque futuros,
more remiss in their discipline, Sall. J. 87 fin.:gerere res communes,
id. ib. 108:ausi aliquid,
Quint. 2, 4, 14:si quid licentius dixerint,
id. 1, 2, 7:translata,
id. 8, 3, 37; 12, 10, 50:Liberum et Cererem pro vino et pane licentius, quam ut fori severitas ferat,
id. 8, 6, 24; Tac. A. 6, 13.—lĭcĭtus, a, um, P. a., permitted, allowed, allowable, lawful ( poet. and post-Aug. for permissus, honestus):sermo,
Verg. A. 8, 468:torus,
Petr. 34, 8:acies,
Stat. Th. 11, 123:negotiatio,
Dig. 37, 14, 2:contractus,
ib. 50, 14, 3.—In plur. as subst.: lĭcĭta, ōrum, n., things that are lawful:ipse per licita atque illicita foedatus,
Tac. A. 15, 37.—Hence, adv., in two forms: lĭcĭtē and lĭcĭtō, rightfully, lawfully (post-class. for juste, honeste, legitime).—Form licite, Dig. 30, 114, § 5.—Form licito,
Sol. 11, 8; Cod. Th. 11, 8, 3. -
6 licita
lĭcet, cŭit and cĭtum est, 2 (old form, licessit for licuerit, Plaut. As. 3, 3, 13; imp. liceto, Lex ap. Inscr. Grut. 202, 508 al.), v. n. and impers. [root lic-; Gr. lip-; v. 1. liceo], it is lawful, it is allowed or permitted; one may or can, one is at liberty to do so and so; constr. with neutr. of the demonstr. or rel. pron., with inf. or a subject-clause, with or without a dat., or dat. and inf., with ut or (more freq.) with the simple subj., or entirely absol.(α).With neutr. of the demonstr. or rel. pron. as a subject, with or without a dat.:(β).licere id dicimus, quod legibus, quod more majorum institutisque conceditur. Neque enim quod quisque potest, id ei licet,
Cic. Phil. 13, 6, 14:cui facile persuasi, mihi id, quod rogaret, ne licere quidem, non modo non lubere,
id. Att. 14, 19, 4:quid deceat vos, non quantum liceat vobis, spectare debetis,
id. Rab. Post. 5, 11; cf.:si hominibus tantum licere judicas, quantum possunt: vide, ne, etc.,
id. Phil. 13, 7, 15:si illud non licet, Saltem hoc licebit,
Ter. Eun. 4, 2, 12: neque idem ubique aut licet aut decorum est, Quint. 5, 10, 40:quod in foro non expedit, illic nec liceat,
id. 9, 2, 67:sin et poterit Naevius id quod lubet et ei lubebit, quod non licet, quid agendum est?
Cic. Quint. 30, 94:nihil, quod per leges liceret,
id. Mil. 16, 43:cui tantum de te licuit?
Verg. A. 6, 502; Anthol. Lat. 1, 172, 150:cui tantum fata licere In generum voluere tuum,
Luc. 9, 1025; cf.:tantumque licere horruit,
Sil. 14, 670.—Rarely in plur.:cum in servum omnia liceant, est, etc.,
Sen. Clem. 1, 18, 2.—With inf. or a subject-clause, with or without a dat.: neque terram inicere, neque cruenta Convestire corpora mihi licuit, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 168 Vahl.):(γ).licet nemini contra patriam ducere exercitum,
Cic. Phil. 13, 6, 14:ut tibi id facere liceat,
id. Rep. 1, 6, 10:M. Catoni licuit Tusculi se in otio delectare,
id. ib. 1, 1, 1:sceleris crimine liceat Cn. Pompeio mortuo, liceat multis aliis carere,
id. Lig. 6, 18; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 3; Cic. Att. 2, 1, 5:quaerere, qui licuerit aedificare navem senatori,
id. Verr. 2, 5, 18, § 45:meamet facta mihi dicere licet,
Sall. J. 85, 24.—Without a dat.:introire in aedes numquam licitum est,
Plaut. Am. 2, 1, 70:impune optare istuc licet,
Ter. Hec. 3, 5, 14:modo liceat vivere,
id. Heaut. 5, 2, 28:licetne scire ex te?
id. Hec. 5, 4, 33:hic subitam rerum commutationem videre licuit,
Caes. B. C. 3, 27, 1; 3, 96, 4:si facere omnino non licebit,
Cic. Phil. 13, 6, 14:licet ora ipsa cernere iratorum,
id. Off. 1, 29, 102; cf. id. Div. 1, 41, 91:licet hoc videre,
id. de Or. 3, 25, 99; id. Div. 1, 7, 13; id. Inv. 1, 15, 21; 2, 23, 71; 2, 9, 29:veretur ne non liceat tenere hereditatem,
id. Att. 13, 48, 1:licetne extra ordinem in provocantem hostem pugnare?
Liv. 23, 47, 1:poscere ut perculsis instare liceat,
id. 2, 65, 2. —With inf. pass. (cf. Krebs, Antibarb. p. 660 sq.):intellegi jam licet, nullum fore imperium,
Cic. Rep. 1, 38, 60:idque e pontificio jure intellegi licet,
id. Tusc. 1, 12, 27; cf.:his cognosci licuit, quantum, etc.,
Caes. B. C. 3, 28; Cic. Off. 1, 7, 20:evocari ex insula Cyprios non licet,
id. Att. 5, 21, 6:in senatu dici nihil liceat,
id. ib. 3, 12, 1:coöptari sacerdotem licebat,
id. Fam. 3, 10, 9:in eum ordinem coöptari licet,
id. Verr. 2, 2, 49, § 120:id primum in poëtis cerni licet,
id. de Or. 3, 7, 27; id. Ac. 1, 4, 17.—The noun of the subject-clause is regularly in the acc.:licet me id scire quid sit?
Plaut. Ps. 1, 1, 14:non licet hominem esse, etc.,
Ter. Heaut. 4, 1, 53:si licet me latere,
id. ib. 4, 2, 5:hocine me miserum non licere meo modo ingenium frui!
id. ib. 2, 4, 21; cf.:eodem ut jure uti senem Liceat, id. Hec. prol. alt. 3: non licet me isto tanto bono uti,
Cic. Verr. 2, 5, 59, § 154:cum non liceret Romae quemquam esse, etc.,
id. ib. 2, 2, 41, §100: ex eis locis, in quibus te habere nihil licet,
id. ib. 2, 5, 18, §45: quare licet etiam mortalem esse animum judicantem aeterna moliri,
id. Tusc. 1, 38, 91:cur his per te frui libertate sua, cur denique esse liberos non licet?
id. Fl. 29, 71 B. and K. (al. liberis; v. infra).—So with esse:liceat esse miseros,
Cic. Lig. 6, 18; cf.:medios esse jam non licebit,
id. Att. 10, 8, 4; id. Tusc. 5, 15, 44; 1, 38, 91 Klotz N. cr.; also with fieri:ut eum liceat ante tempus consulem fieri,
Auct. Her. 3, 2, 2:ut jam liceat una comprehensione omnia complecti non dubitantemque dicere, etc.,
Cic. Fin. 5, 9, 26:haec praescripta servantem licet magnifice vivere,
id. Off. 1, 26, 92:licet tamen opera prodesse multis, beneficia petentem, etc.,
id. ib. 2, 19, 67.—So with acc. with a subject-inf., esse or fieri, even when licet is accompanied by the dat.:si civi Romano licet esse Gaditanum,
Cic. Balb. 12, 29:potest incidere quaestio, An huic esse procuratorem liceat?
Quint. 7, 1, 19:procuratorem tibi esse non licuit,
id. 4, 4, 6 Zumpt N. cr.:mihi non licet esse piam,
Ov. H. 14, 64: is erat annus, quo per leges ei consulem fieri liceret Caes. B. C. 3, 1 Oud. N. cr. —But more freq., in this case, there is an attraction of the predicate-noun to the dative dependent on licet.—Hence,Licet alicui with inf., esp. with esse:(δ).per hanc tibi cenam incenato esse hodie licet,
Plaut. Stich. 4, 2, 31:per hanc curam quieto tibi licet esse,
id. Ep. 3, 2, 2:licuit esse otioso Themistocli,
Cic. Tusc. 1, 15, 33; cf.:ut tibi abesse liceat, et esse otioso,
id. Att. 9, 2, A, 1: quare [p. 1063] judici mihi non esse liceat, id. Rab. Post. 7, 17:ut iis ingratis esse non liceat,
id. Off. 2, 18, 63:quo in genere mihi neglegenti esse non licet,
id. Att. 1, 17, 6:cur iis per te frui libertate sua, cur denique esse liberis non licet?
id. Fl. 29, 71 (B. and K. liberos; v. supra):quibus otiosis ne in communi quidem otio liceat esse,
id. Cael. 1, 1:quibus licet jam esse fortunatissimis,
Caes. B. G. 6, 35, 8:illis timidis et ignavis licet esse,
Liv. 21, 44, 3.—With other verbs than esse:ut sibi per te liceat innocenti vitam in egestate degere,
Cic. Rosc. Am. 49, 144:cum postulasset... ut sibi triumphanti urbem invehi liceret,
Liv. 38, 44 fin. —Very rarely, in this construction, the dative with licet is wanting, and is to be supplied from the connection: atqui licet esse beatis (sc. iis),
Hor. S. 1, 1, 19:licet eminus esse Fortibus,
Ov. M. 8, 405:Hannibal precatur deos ut incolumi cedere atque abire liceat,
Liv. 26, 41, 16:sibi vitam filiae suā cariorem fuisse, si liberae ac pudicae vivere licitum fuisset,
id. 3, 50, 6. Cf. on this and the preced. construction, Krüger, Untersuchungen, vol. iii. p. 359 sq.; Ruddim. 2, p. 15; Zumpt, Gram. § 601; Madv. Gram. § 393, c. and obs. 1.—With ut, and more freq. with the simple subj.:(ε).neque jam mihi licet neque est integrum, ut, etc.,
Cic. Mur. 4, 8:facto nunc laedat licet,
Plaut. Capt. 2, 2, 53:mea quidem causa salvos sis licet,
id. Rud. 1, 2, 51:ludas licet,
Ter. Phorm. 2, 2, 33:fremant omnes licet,
Cic. de Or. 1, 44, 195:sed omnia licet concurrant,
id. Att. 14, 4, 2:ex qua licet pauca degustes,
id. ib. 1, 16, 8:vel ipsi hoc dicas licet,
id. ib. 5, 1, 4:quamvis licet insectemur istos, metuo ne soli philosophi sint,
id. Tusc. 4, 24, 53; cf. id. Leg. 3, 10, 24; id. N. D. 3, 36, 88:sequatur Hermagoram licebit,
id. Inv. 1, 51, 97; id. Rosc. Am. 17, 49:sis pecore et multa dives tellure licebit,
Hor. Epod. 15, 19:detrahat auctori multum fortuna licebit,
Ov. Tr. 5, 14, 3; Verg. A. 6, 400. Cf. also under II. a.—As a v. impers. absol., with or without dat.:II.immo, aliis si licet, tibi non licet,
Ter. Heaut. 4, 15, 49:cum licitum est ei,
id. And. 2, 6, 12:nec crederem mihi impunius Licere,
id. Heaut. 3, 2, 50:quod profecto faciam, si mihi per ejusdem amicitiam licebit,
Cic. Fam. 1, 8, 3: Ph. Sed quaeso, hominem ut jubeas arcessi. He. Licet, that may be or may be done, I have no objection, Plaut. Capt. 5, 1, 29:si per vos licet,
id. As. prol. 12:id quod postea, si per vos, judices, licitum erit, aperietur,
Cic. Rosc. Am. 44, 127:dum per aetatem licet,
Ter. Ad. 1, 2, 28:fruare, dum licet,
id. Heaut. 2, 3, 104; cf.:dum licet, loquimini mecum,
id. Phorm. 3, 3, 16:sic ut quimus, aiunt, quando, ut volumus, non licet,
id. And. 4, 5, 10:ut id, quoad posset, quod fas esset, quoad liceret, populi ad partes daret,
Cic. Agr. 2, 7, 19.Transf. When licet introduces a subordinate proposition, which makes a concession, without abandoning the main proposition, it is used as a conjunction corresponding to quamvis, quamquam, etsi. In late Latin it is, like these, connected with the indicative, and in the class. per. it is not unfreq. opposed to tamen and certe in the main proposition; even if, although, notwithstanding.A.With subj. (class.):B.quoniam quidem semel suscepi, licet hercules undique omnes mihi minae et terrores periculaque impendeant omnia, succurram atque subibo,
Cic. Rosc. Am. 11, 31:improbitas, licet adversario molesta sit, judici invisa est,
Quint. 6, 4, 15: in comoedia maxime claudamus: licet Varro Musas Plautino dicat sermone locuturas fuisse, si Latine loqui vellent;licet, etc.,
id. 10, 1, 99:vita brevis est, licet supra mille annos exeat,
Sen. Brev. Vit. 6:licet ingens janitor... exsanguis terreat umbras,
Verg. A. 6, 400. —With part. for subj.:isque, licet caeli regione remotos, mente deos adiit,
Ov. M. 15, 62.—With a corresp. tamen:licet laudem Fortunam, tamen, ut ne Salutem culpem,
Plaut. As. 3, 3, 28:licet saepius tibi hujus generis litteras mittam... sed tamen, etc.,
Cic. Fam. 13, 27, 1:licet tibi significarim, ut ad me venires, tamen, etc.,
id. Att. 3, 12, 3; Quint. 2, 2, 8; 8, 3, 69:licet ergo non sint confirmati testamento, a me tamen, ut confirmati, observabuntur,
Plin. Ep. 2, 16, 3; Quint. 7 praef. § 2: constet illi licet fides et benevolentia, tranquillitas tamen, etc., Sen. Tranq. Anim. 7, 6.—With ellips. of subj.:immatura licet, tamen huc non noxia veni (sc. venias),
Prop. 5, 11, 17.—With a corresp. certe:licet enim haec quivis arbitratu suo reprehendat... certe levior reprehensio est,
Cic. Ac. 2, 32, 102.—With indic. (post-class.):C.licet inter gesta et facta videtur quaedam esse subtilis differentia, attamen, etc.,
Dig. 50, 16, 58; 2, 15, 8, § 25:licet directae libertates deficiunt, attamen, etc.,
ib. 29, 7, 2: obduxi licet arma, sum Priapus, Poëta ap. Anth. Lat. 5, 218; Macr. S. 1, 11; App. M. 2, p. 117, 25.—As an adv. with adj. or part., although (post-class.):1.licet contumacissimum, tamen efficacissimum, etc.,
Sen. Cons. ad Marc. 8, 1:miles, licet membris vigentibus firmus, se solum circumspicit,
Amm. 14, 10, 12; 17, 12, 11; Claud. Mam. Paneg. Max. 1.—Hence,lĭcens, entis, P. a., free, unrestrained, uncurbed, bold, forward, presumptuous, licentious.A.Of persons (only poet. and in post-class. prose):B.quam audaces et quam licentes sumus qui, etc.,
Gell. 15, 9, 4:unde licens Fabius sacra Lupercus habet,
Prop. 4, 1, 26:turba licens, Naides improbae,
Sen. Hippol. 777.—Of inanim. and abstr. things (once in Cic.; elsewh. only poet. and in post-Aug. prose):2.licentior dithyrambus,
Cic. de Or. 3, 48, 185:hic tibi multa licet sermone licentia tecto Dicere,
Ov. A. A. 1, 569:joci,
Stat. S. 1, 6, 93:licentior epistula, Plin. N. H. prooem. § 1: imperium,
Val. Max. 6, 4, 2:vita,
id. 9, 1, 3. —Hence, adv.: lĭcenter, freely, according to one's own pleasure or fancy; and, in a bad sense, without restraint, boldly, impudently, licentiously (class.):at quam licenter!
Cic. N. D. 1, 39, 109:ut ingredi libere, non ut licenter videatur errare,
id. Or. 23, 77:Graeci licenter multa,
Quint. 1, 8, 6:aliquid facere,
Liv. 26, 10.— Comp.:(servos) licentius, liberius, familiarius cum domina vivere,
Cic. Cael. 23, 57:Romanos, remoto metu, laxius licentiusque futuros,
more remiss in their discipline, Sall. J. 87 fin.:gerere res communes,
id. ib. 108:ausi aliquid,
Quint. 2, 4, 14:si quid licentius dixerint,
id. 1, 2, 7:translata,
id. 8, 3, 37; 12, 10, 50:Liberum et Cererem pro vino et pane licentius, quam ut fori severitas ferat,
id. 8, 6, 24; Tac. A. 6, 13.—lĭcĭtus, a, um, P. a., permitted, allowed, allowable, lawful ( poet. and post-Aug. for permissus, honestus):sermo,
Verg. A. 8, 468:torus,
Petr. 34, 8:acies,
Stat. Th. 11, 123:negotiatio,
Dig. 37, 14, 2:contractus,
ib. 50, 14, 3.—In plur. as subst.: lĭcĭta, ōrum, n., things that are lawful:ipse per licita atque illicita foedatus,
Tac. A. 15, 37.—Hence, adv., in two forms: lĭcĭtē and lĭcĭtō, rightfully, lawfully (post-class. for juste, honeste, legitime).—Form licite, Dig. 30, 114, § 5.—Form licito,
Sol. 11, 8; Cod. Th. 11, 8, 3. -
7 licito
lĭcet, cŭit and cĭtum est, 2 (old form, licessit for licuerit, Plaut. As. 3, 3, 13; imp. liceto, Lex ap. Inscr. Grut. 202, 508 al.), v. n. and impers. [root lic-; Gr. lip-; v. 1. liceo], it is lawful, it is allowed or permitted; one may or can, one is at liberty to do so and so; constr. with neutr. of the demonstr. or rel. pron., with inf. or a subject-clause, with or without a dat., or dat. and inf., with ut or (more freq.) with the simple subj., or entirely absol.(α).With neutr. of the demonstr. or rel. pron. as a subject, with or without a dat.:(β).licere id dicimus, quod legibus, quod more majorum institutisque conceditur. Neque enim quod quisque potest, id ei licet,
Cic. Phil. 13, 6, 14:cui facile persuasi, mihi id, quod rogaret, ne licere quidem, non modo non lubere,
id. Att. 14, 19, 4:quid deceat vos, non quantum liceat vobis, spectare debetis,
id. Rab. Post. 5, 11; cf.:si hominibus tantum licere judicas, quantum possunt: vide, ne, etc.,
id. Phil. 13, 7, 15:si illud non licet, Saltem hoc licebit,
Ter. Eun. 4, 2, 12: neque idem ubique aut licet aut decorum est, Quint. 5, 10, 40:quod in foro non expedit, illic nec liceat,
id. 9, 2, 67:sin et poterit Naevius id quod lubet et ei lubebit, quod non licet, quid agendum est?
Cic. Quint. 30, 94:nihil, quod per leges liceret,
id. Mil. 16, 43:cui tantum de te licuit?
Verg. A. 6, 502; Anthol. Lat. 1, 172, 150:cui tantum fata licere In generum voluere tuum,
Luc. 9, 1025; cf.:tantumque licere horruit,
Sil. 14, 670.—Rarely in plur.:cum in servum omnia liceant, est, etc.,
Sen. Clem. 1, 18, 2.—With inf. or a subject-clause, with or without a dat.: neque terram inicere, neque cruenta Convestire corpora mihi licuit, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 168 Vahl.):(γ).licet nemini contra patriam ducere exercitum,
Cic. Phil. 13, 6, 14:ut tibi id facere liceat,
id. Rep. 1, 6, 10:M. Catoni licuit Tusculi se in otio delectare,
id. ib. 1, 1, 1:sceleris crimine liceat Cn. Pompeio mortuo, liceat multis aliis carere,
id. Lig. 6, 18; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 3; Cic. Att. 2, 1, 5:quaerere, qui licuerit aedificare navem senatori,
id. Verr. 2, 5, 18, § 45:meamet facta mihi dicere licet,
Sall. J. 85, 24.—Without a dat.:introire in aedes numquam licitum est,
Plaut. Am. 2, 1, 70:impune optare istuc licet,
Ter. Hec. 3, 5, 14:modo liceat vivere,
id. Heaut. 5, 2, 28:licetne scire ex te?
id. Hec. 5, 4, 33:hic subitam rerum commutationem videre licuit,
Caes. B. C. 3, 27, 1; 3, 96, 4:si facere omnino non licebit,
Cic. Phil. 13, 6, 14:licet ora ipsa cernere iratorum,
id. Off. 1, 29, 102; cf. id. Div. 1, 41, 91:licet hoc videre,
id. de Or. 3, 25, 99; id. Div. 1, 7, 13; id. Inv. 1, 15, 21; 2, 23, 71; 2, 9, 29:veretur ne non liceat tenere hereditatem,
id. Att. 13, 48, 1:licetne extra ordinem in provocantem hostem pugnare?
Liv. 23, 47, 1:poscere ut perculsis instare liceat,
id. 2, 65, 2. —With inf. pass. (cf. Krebs, Antibarb. p. 660 sq.):intellegi jam licet, nullum fore imperium,
Cic. Rep. 1, 38, 60:idque e pontificio jure intellegi licet,
id. Tusc. 1, 12, 27; cf.:his cognosci licuit, quantum, etc.,
Caes. B. C. 3, 28; Cic. Off. 1, 7, 20:evocari ex insula Cyprios non licet,
id. Att. 5, 21, 6:in senatu dici nihil liceat,
id. ib. 3, 12, 1:coöptari sacerdotem licebat,
id. Fam. 3, 10, 9:in eum ordinem coöptari licet,
id. Verr. 2, 2, 49, § 120:id primum in poëtis cerni licet,
id. de Or. 3, 7, 27; id. Ac. 1, 4, 17.—The noun of the subject-clause is regularly in the acc.:licet me id scire quid sit?
Plaut. Ps. 1, 1, 14:non licet hominem esse, etc.,
Ter. Heaut. 4, 1, 53:si licet me latere,
id. ib. 4, 2, 5:hocine me miserum non licere meo modo ingenium frui!
id. ib. 2, 4, 21; cf.:eodem ut jure uti senem Liceat, id. Hec. prol. alt. 3: non licet me isto tanto bono uti,
Cic. Verr. 2, 5, 59, § 154:cum non liceret Romae quemquam esse, etc.,
id. ib. 2, 2, 41, §100: ex eis locis, in quibus te habere nihil licet,
id. ib. 2, 5, 18, §45: quare licet etiam mortalem esse animum judicantem aeterna moliri,
id. Tusc. 1, 38, 91:cur his per te frui libertate sua, cur denique esse liberos non licet?
id. Fl. 29, 71 B. and K. (al. liberis; v. infra).—So with esse:liceat esse miseros,
Cic. Lig. 6, 18; cf.:medios esse jam non licebit,
id. Att. 10, 8, 4; id. Tusc. 5, 15, 44; 1, 38, 91 Klotz N. cr.; also with fieri:ut eum liceat ante tempus consulem fieri,
Auct. Her. 3, 2, 2:ut jam liceat una comprehensione omnia complecti non dubitantemque dicere, etc.,
Cic. Fin. 5, 9, 26:haec praescripta servantem licet magnifice vivere,
id. Off. 1, 26, 92:licet tamen opera prodesse multis, beneficia petentem, etc.,
id. ib. 2, 19, 67.—So with acc. with a subject-inf., esse or fieri, even when licet is accompanied by the dat.:si civi Romano licet esse Gaditanum,
Cic. Balb. 12, 29:potest incidere quaestio, An huic esse procuratorem liceat?
Quint. 7, 1, 19:procuratorem tibi esse non licuit,
id. 4, 4, 6 Zumpt N. cr.:mihi non licet esse piam,
Ov. H. 14, 64: is erat annus, quo per leges ei consulem fieri liceret Caes. B. C. 3, 1 Oud. N. cr. —But more freq., in this case, there is an attraction of the predicate-noun to the dative dependent on licet.—Hence,Licet alicui with inf., esp. with esse:(δ).per hanc tibi cenam incenato esse hodie licet,
Plaut. Stich. 4, 2, 31:per hanc curam quieto tibi licet esse,
id. Ep. 3, 2, 2:licuit esse otioso Themistocli,
Cic. Tusc. 1, 15, 33; cf.:ut tibi abesse liceat, et esse otioso,
id. Att. 9, 2, A, 1: quare [p. 1063] judici mihi non esse liceat, id. Rab. Post. 7, 17:ut iis ingratis esse non liceat,
id. Off. 2, 18, 63:quo in genere mihi neglegenti esse non licet,
id. Att. 1, 17, 6:cur iis per te frui libertate sua, cur denique esse liberis non licet?
id. Fl. 29, 71 (B. and K. liberos; v. supra):quibus otiosis ne in communi quidem otio liceat esse,
id. Cael. 1, 1:quibus licet jam esse fortunatissimis,
Caes. B. G. 6, 35, 8:illis timidis et ignavis licet esse,
Liv. 21, 44, 3.—With other verbs than esse:ut sibi per te liceat innocenti vitam in egestate degere,
Cic. Rosc. Am. 49, 144:cum postulasset... ut sibi triumphanti urbem invehi liceret,
Liv. 38, 44 fin. —Very rarely, in this construction, the dative with licet is wanting, and is to be supplied from the connection: atqui licet esse beatis (sc. iis),
Hor. S. 1, 1, 19:licet eminus esse Fortibus,
Ov. M. 8, 405:Hannibal precatur deos ut incolumi cedere atque abire liceat,
Liv. 26, 41, 16:sibi vitam filiae suā cariorem fuisse, si liberae ac pudicae vivere licitum fuisset,
id. 3, 50, 6. Cf. on this and the preced. construction, Krüger, Untersuchungen, vol. iii. p. 359 sq.; Ruddim. 2, p. 15; Zumpt, Gram. § 601; Madv. Gram. § 393, c. and obs. 1.—With ut, and more freq. with the simple subj.:(ε).neque jam mihi licet neque est integrum, ut, etc.,
Cic. Mur. 4, 8:facto nunc laedat licet,
Plaut. Capt. 2, 2, 53:mea quidem causa salvos sis licet,
id. Rud. 1, 2, 51:ludas licet,
Ter. Phorm. 2, 2, 33:fremant omnes licet,
Cic. de Or. 1, 44, 195:sed omnia licet concurrant,
id. Att. 14, 4, 2:ex qua licet pauca degustes,
id. ib. 1, 16, 8:vel ipsi hoc dicas licet,
id. ib. 5, 1, 4:quamvis licet insectemur istos, metuo ne soli philosophi sint,
id. Tusc. 4, 24, 53; cf. id. Leg. 3, 10, 24; id. N. D. 3, 36, 88:sequatur Hermagoram licebit,
id. Inv. 1, 51, 97; id. Rosc. Am. 17, 49:sis pecore et multa dives tellure licebit,
Hor. Epod. 15, 19:detrahat auctori multum fortuna licebit,
Ov. Tr. 5, 14, 3; Verg. A. 6, 400. Cf. also under II. a.—As a v. impers. absol., with or without dat.:II.immo, aliis si licet, tibi non licet,
Ter. Heaut. 4, 15, 49:cum licitum est ei,
id. And. 2, 6, 12:nec crederem mihi impunius Licere,
id. Heaut. 3, 2, 50:quod profecto faciam, si mihi per ejusdem amicitiam licebit,
Cic. Fam. 1, 8, 3: Ph. Sed quaeso, hominem ut jubeas arcessi. He. Licet, that may be or may be done, I have no objection, Plaut. Capt. 5, 1, 29:si per vos licet,
id. As. prol. 12:id quod postea, si per vos, judices, licitum erit, aperietur,
Cic. Rosc. Am. 44, 127:dum per aetatem licet,
Ter. Ad. 1, 2, 28:fruare, dum licet,
id. Heaut. 2, 3, 104; cf.:dum licet, loquimini mecum,
id. Phorm. 3, 3, 16:sic ut quimus, aiunt, quando, ut volumus, non licet,
id. And. 4, 5, 10:ut id, quoad posset, quod fas esset, quoad liceret, populi ad partes daret,
Cic. Agr. 2, 7, 19.Transf. When licet introduces a subordinate proposition, which makes a concession, without abandoning the main proposition, it is used as a conjunction corresponding to quamvis, quamquam, etsi. In late Latin it is, like these, connected with the indicative, and in the class. per. it is not unfreq. opposed to tamen and certe in the main proposition; even if, although, notwithstanding.A.With subj. (class.):B.quoniam quidem semel suscepi, licet hercules undique omnes mihi minae et terrores periculaque impendeant omnia, succurram atque subibo,
Cic. Rosc. Am. 11, 31:improbitas, licet adversario molesta sit, judici invisa est,
Quint. 6, 4, 15: in comoedia maxime claudamus: licet Varro Musas Plautino dicat sermone locuturas fuisse, si Latine loqui vellent;licet, etc.,
id. 10, 1, 99:vita brevis est, licet supra mille annos exeat,
Sen. Brev. Vit. 6:licet ingens janitor... exsanguis terreat umbras,
Verg. A. 6, 400. —With part. for subj.:isque, licet caeli regione remotos, mente deos adiit,
Ov. M. 15, 62.—With a corresp. tamen:licet laudem Fortunam, tamen, ut ne Salutem culpem,
Plaut. As. 3, 3, 28:licet saepius tibi hujus generis litteras mittam... sed tamen, etc.,
Cic. Fam. 13, 27, 1:licet tibi significarim, ut ad me venires, tamen, etc.,
id. Att. 3, 12, 3; Quint. 2, 2, 8; 8, 3, 69:licet ergo non sint confirmati testamento, a me tamen, ut confirmati, observabuntur,
Plin. Ep. 2, 16, 3; Quint. 7 praef. § 2: constet illi licet fides et benevolentia, tranquillitas tamen, etc., Sen. Tranq. Anim. 7, 6.—With ellips. of subj.:immatura licet, tamen huc non noxia veni (sc. venias),
Prop. 5, 11, 17.—With a corresp. certe:licet enim haec quivis arbitratu suo reprehendat... certe levior reprehensio est,
Cic. Ac. 2, 32, 102.—With indic. (post-class.):C.licet inter gesta et facta videtur quaedam esse subtilis differentia, attamen, etc.,
Dig. 50, 16, 58; 2, 15, 8, § 25:licet directae libertates deficiunt, attamen, etc.,
ib. 29, 7, 2: obduxi licet arma, sum Priapus, Poëta ap. Anth. Lat. 5, 218; Macr. S. 1, 11; App. M. 2, p. 117, 25.—As an adv. with adj. or part., although (post-class.):1.licet contumacissimum, tamen efficacissimum, etc.,
Sen. Cons. ad Marc. 8, 1:miles, licet membris vigentibus firmus, se solum circumspicit,
Amm. 14, 10, 12; 17, 12, 11; Claud. Mam. Paneg. Max. 1.—Hence,lĭcens, entis, P. a., free, unrestrained, uncurbed, bold, forward, presumptuous, licentious.A.Of persons (only poet. and in post-class. prose):B.quam audaces et quam licentes sumus qui, etc.,
Gell. 15, 9, 4:unde licens Fabius sacra Lupercus habet,
Prop. 4, 1, 26:turba licens, Naides improbae,
Sen. Hippol. 777.—Of inanim. and abstr. things (once in Cic.; elsewh. only poet. and in post-Aug. prose):2.licentior dithyrambus,
Cic. de Or. 3, 48, 185:hic tibi multa licet sermone licentia tecto Dicere,
Ov. A. A. 1, 569:joci,
Stat. S. 1, 6, 93:licentior epistula, Plin. N. H. prooem. § 1: imperium,
Val. Max. 6, 4, 2:vita,
id. 9, 1, 3. —Hence, adv.: lĭcenter, freely, according to one's own pleasure or fancy; and, in a bad sense, without restraint, boldly, impudently, licentiously (class.):at quam licenter!
Cic. N. D. 1, 39, 109:ut ingredi libere, non ut licenter videatur errare,
id. Or. 23, 77:Graeci licenter multa,
Quint. 1, 8, 6:aliquid facere,
Liv. 26, 10.— Comp.:(servos) licentius, liberius, familiarius cum domina vivere,
Cic. Cael. 23, 57:Romanos, remoto metu, laxius licentiusque futuros,
more remiss in their discipline, Sall. J. 87 fin.:gerere res communes,
id. ib. 108:ausi aliquid,
Quint. 2, 4, 14:si quid licentius dixerint,
id. 1, 2, 7:translata,
id. 8, 3, 37; 12, 10, 50:Liberum et Cererem pro vino et pane licentius, quam ut fori severitas ferat,
id. 8, 6, 24; Tac. A. 6, 13.—lĭcĭtus, a, um, P. a., permitted, allowed, allowable, lawful ( poet. and post-Aug. for permissus, honestus):sermo,
Verg. A. 8, 468:torus,
Petr. 34, 8:acies,
Stat. Th. 11, 123:negotiatio,
Dig. 37, 14, 2:contractus,
ib. 50, 14, 3.—In plur. as subst.: lĭcĭta, ōrum, n., things that are lawful:ipse per licita atque illicita foedatus,
Tac. A. 15, 37.—Hence, adv., in two forms: lĭcĭtē and lĭcĭtō, rightfully, lawfully (post-class. for juste, honeste, legitime).—Form licite, Dig. 30, 114, § 5.—Form licito,
Sol. 11, 8; Cod. Th. 11, 8, 3. -
8 nise
nĭ-sĭ (archaic forms nisei and nise, Lex Rubria, v. Ritschl, Legis Rubriae pars superstes, Bonnae, 1851, and Rhein. Mus. tom. 8, p. 448 sq.), conj., if not, unless.I. A.In gen.:B.quid tu malum curas, Utrum crudum an coctum-edim? nisi tu mihi es tutor,
Plaut. Aul. 3, 2, 15:quod nisi esset, certe postea non discessisset,
Cic. Clu. 66, 189:non posse ejus imperia diutius sustineri, nisi quid in Caesare sit auxilii,
Caes. B. G. 1, 31; Suet. Caes. 52.—With interrogatives and negatives, usually in a different clause.1.After an interrogative or negative clause, except, save only, only:2.ne quis enuntiaret, nisi quibus mandatum esset,
Caes. B. G. 1, 30:hoc sentio, nisi in bonis, amicitiam esse non posse,
Cic. Lael. 5, 18:etenim dicere nemo potest, nisi qui prudenter intellegit,
id. Brut. 6, 23:quid est pietas, nisi voluntas grata in parentes,
id. Planc. 33, 82; Ov. H. 2, 27:negant enim quem quam esse virum bonum, nisi sapientem,
Cic. Lael. 5, 18.—With a foll. negative:3.sic orator, nisi multitudine audiente, eloquens esse non possit,
Cic. de Or. 2, 83, 338:Labienus juravit, se, nisi victorem, in castra non reversurum,
Caes. B. C. 3, 87.—Closely connected with non (mostly post-Aug.):C.legationis non nisi condemnato et ejecto eo, etc.,
Cic. Verr. 2, 1, 39, § 98:qui non nisi aput Germanias adsequi nomen imperatorium posset,
Tac. A. 2, 26:ad quem non nisi per Sejanum aditus,
id. ib. 4, 68; 14, 63; 15, 1; Suet. Caes. 56; id. Aug. 21; 41; Quint. 1, 5, 19; Plin. 10, 36, 52, § 108; Plin. Ep. 6, 6, 4.—(The passages in which nisi was supposed to stand for nisi non or non nisi have been critically amended; v. Hand, Turs. 4, 253; Kritz and Fabri ad Sall. J. 54, 5; Drakenb. and Weissenb. ad Liv. 34, 16, 1; Duker ad Flor. 1, 12, 18.)—Esp.1.After nihil, nihil aliud, etc., save, but, than:2.nihil am plius nisi,
Cic. Planc. 41, 99:nihil est quod festines, nisi ut valeas,
id. Fam. 16, 6, 3:erat historia nihil aliud nisi annalium confectio,
id. de Or. 2, 12, 52; id. Phil. 3, 5, 13, id. Rosc. Am. 37, 108.—Non aliter nisi, on no other condition:3.non aliter neque classem revocaturum neque exercitum reducturum, nisi, etc.,
Liv. 45, 11, 11.—Nisi si, except if, unless:4.nisi si etiam illuc pervenerint,
Varr. R. R. 2, 9:noli putare me ad quemquam longiores epistulas scribere, nisi si qui ad me plura scripsit, etc.,
Cic. Fam. 14, 2, 1:nisi vero si quis est qui,
id. Cat. 2, 4, 6. —Nisi ut, except that, unless:5.neque convivia inire ausus est, nisi ut speculatores cum lanceis circumstarent,
Suet. Claud. 35. —Nisi quod, except that which, save only that:6.nam nunc homines nihili faciunt quod licet nisi quod lubet,
Plaut. Trin. 4, 3, 25:cum Patrone Epicureo mihi omnia sunt communia, nisi quod in philosophiā vehementer ab eo dissentio,
Cic. Fam. 13, 1, 2:praedia me valde delectant, nisi quod me aere circum foraneo obruerunt,
id. Att. 2, 1, 11; id. Tusc. 3, 24, 58:ab negotiis numquam voluptas remorata est, nisi quod de uxore potuit honestius consuli,
Sall. J. 95, 3; Tac. A. 14, 14:unde causa et origo peregrino sacro parum comperi, nisi quod signum ipsum... docet advectam religionem,
id. G. 9.—Nisi quia, except because, i. e. until that at nesciebam id dicere illam, nisi quia Correxit miles, quod intellexi minus, Ter. Eun. 4, 5, 10.—II.In transitions; also in the combinations nisi vero, nisi forte, nisi tamen, unless perhaps, etc., mostly ironical (cf. Gr. ei mê ara, ei mê ge, ektos ei mê):nisi unum hoc faciam ut in puteo cenam coquant,
Plaut. Aul. 2, 7, 3:nisi forte volumus Epicureorum opinionem sequi, qui, etc.,
Cic. Fat. 16, 37:nisi vero existimatis dementem Africanum fuisse, qui, etc.,
id. Mil. 3, 8: ne requiras;nisi forte adulescentes pueritiam debent requirere,
id. Sen. 10, 33:Hostis nullus erat, nisi forte quem vos jussissetis,
Sall. J. 14, 10; cf. Zumpt, Gram. § 569. -
9 nisei
nĭ-sĭ (archaic forms nisei and nise, Lex Rubria, v. Ritschl, Legis Rubriae pars superstes, Bonnae, 1851, and Rhein. Mus. tom. 8, p. 448 sq.), conj., if not, unless.I. A.In gen.:B.quid tu malum curas, Utrum crudum an coctum-edim? nisi tu mihi es tutor,
Plaut. Aul. 3, 2, 15:quod nisi esset, certe postea non discessisset,
Cic. Clu. 66, 189:non posse ejus imperia diutius sustineri, nisi quid in Caesare sit auxilii,
Caes. B. G. 1, 31; Suet. Caes. 52.—With interrogatives and negatives, usually in a different clause.1.After an interrogative or negative clause, except, save only, only:2.ne quis enuntiaret, nisi quibus mandatum esset,
Caes. B. G. 1, 30:hoc sentio, nisi in bonis, amicitiam esse non posse,
Cic. Lael. 5, 18:etenim dicere nemo potest, nisi qui prudenter intellegit,
id. Brut. 6, 23:quid est pietas, nisi voluntas grata in parentes,
id. Planc. 33, 82; Ov. H. 2, 27:negant enim quem quam esse virum bonum, nisi sapientem,
Cic. Lael. 5, 18.—With a foll. negative:3.sic orator, nisi multitudine audiente, eloquens esse non possit,
Cic. de Or. 2, 83, 338:Labienus juravit, se, nisi victorem, in castra non reversurum,
Caes. B. C. 3, 87.—Closely connected with non (mostly post-Aug.):C.legationis non nisi condemnato et ejecto eo, etc.,
Cic. Verr. 2, 1, 39, § 98:qui non nisi aput Germanias adsequi nomen imperatorium posset,
Tac. A. 2, 26:ad quem non nisi per Sejanum aditus,
id. ib. 4, 68; 14, 63; 15, 1; Suet. Caes. 56; id. Aug. 21; 41; Quint. 1, 5, 19; Plin. 10, 36, 52, § 108; Plin. Ep. 6, 6, 4.—(The passages in which nisi was supposed to stand for nisi non or non nisi have been critically amended; v. Hand, Turs. 4, 253; Kritz and Fabri ad Sall. J. 54, 5; Drakenb. and Weissenb. ad Liv. 34, 16, 1; Duker ad Flor. 1, 12, 18.)—Esp.1.After nihil, nihil aliud, etc., save, but, than:2.nihil am plius nisi,
Cic. Planc. 41, 99:nihil est quod festines, nisi ut valeas,
id. Fam. 16, 6, 3:erat historia nihil aliud nisi annalium confectio,
id. de Or. 2, 12, 52; id. Phil. 3, 5, 13, id. Rosc. Am. 37, 108.—Non aliter nisi, on no other condition:3.non aliter neque classem revocaturum neque exercitum reducturum, nisi, etc.,
Liv. 45, 11, 11.—Nisi si, except if, unless:4.nisi si etiam illuc pervenerint,
Varr. R. R. 2, 9:noli putare me ad quemquam longiores epistulas scribere, nisi si qui ad me plura scripsit, etc.,
Cic. Fam. 14, 2, 1:nisi vero si quis est qui,
id. Cat. 2, 4, 6. —Nisi ut, except that, unless:5.neque convivia inire ausus est, nisi ut speculatores cum lanceis circumstarent,
Suet. Claud. 35. —Nisi quod, except that which, save only that:6.nam nunc homines nihili faciunt quod licet nisi quod lubet,
Plaut. Trin. 4, 3, 25:cum Patrone Epicureo mihi omnia sunt communia, nisi quod in philosophiā vehementer ab eo dissentio,
Cic. Fam. 13, 1, 2:praedia me valde delectant, nisi quod me aere circum foraneo obruerunt,
id. Att. 2, 1, 11; id. Tusc. 3, 24, 58:ab negotiis numquam voluptas remorata est, nisi quod de uxore potuit honestius consuli,
Sall. J. 95, 3; Tac. A. 14, 14:unde causa et origo peregrino sacro parum comperi, nisi quod signum ipsum... docet advectam religionem,
id. G. 9.—Nisi quia, except because, i. e. until that at nesciebam id dicere illam, nisi quia Correxit miles, quod intellexi minus, Ter. Eun. 4, 5, 10.—II.In transitions; also in the combinations nisi vero, nisi forte, nisi tamen, unless perhaps, etc., mostly ironical (cf. Gr. ei mê ara, ei mê ge, ektos ei mê):nisi unum hoc faciam ut in puteo cenam coquant,
Plaut. Aul. 2, 7, 3:nisi forte volumus Epicureorum opinionem sequi, qui, etc.,
Cic. Fat. 16, 37:nisi vero existimatis dementem Africanum fuisse, qui, etc.,
id. Mil. 3, 8: ne requiras;nisi forte adulescentes pueritiam debent requirere,
id. Sen. 10, 33:Hostis nullus erat, nisi forte quem vos jussissetis,
Sall. J. 14, 10; cf. Zumpt, Gram. § 569. -
10 nisi
nĭ-sĭ (archaic forms nisei and nise, Lex Rubria, v. Ritschl, Legis Rubriae pars superstes, Bonnae, 1851, and Rhein. Mus. tom. 8, p. 448 sq.), conj., if not, unless.I. A.In gen.:B.quid tu malum curas, Utrum crudum an coctum-edim? nisi tu mihi es tutor,
Plaut. Aul. 3, 2, 15:quod nisi esset, certe postea non discessisset,
Cic. Clu. 66, 189:non posse ejus imperia diutius sustineri, nisi quid in Caesare sit auxilii,
Caes. B. G. 1, 31; Suet. Caes. 52.—With interrogatives and negatives, usually in a different clause.1.After an interrogative or negative clause, except, save only, only:2.ne quis enuntiaret, nisi quibus mandatum esset,
Caes. B. G. 1, 30:hoc sentio, nisi in bonis, amicitiam esse non posse,
Cic. Lael. 5, 18:etenim dicere nemo potest, nisi qui prudenter intellegit,
id. Brut. 6, 23:quid est pietas, nisi voluntas grata in parentes,
id. Planc. 33, 82; Ov. H. 2, 27:negant enim quem quam esse virum bonum, nisi sapientem,
Cic. Lael. 5, 18.—With a foll. negative:3.sic orator, nisi multitudine audiente, eloquens esse non possit,
Cic. de Or. 2, 83, 338:Labienus juravit, se, nisi victorem, in castra non reversurum,
Caes. B. C. 3, 87.—Closely connected with non (mostly post-Aug.):C.legationis non nisi condemnato et ejecto eo, etc.,
Cic. Verr. 2, 1, 39, § 98:qui non nisi aput Germanias adsequi nomen imperatorium posset,
Tac. A. 2, 26:ad quem non nisi per Sejanum aditus,
id. ib. 4, 68; 14, 63; 15, 1; Suet. Caes. 56; id. Aug. 21; 41; Quint. 1, 5, 19; Plin. 10, 36, 52, § 108; Plin. Ep. 6, 6, 4.—(The passages in which nisi was supposed to stand for nisi non or non nisi have been critically amended; v. Hand, Turs. 4, 253; Kritz and Fabri ad Sall. J. 54, 5; Drakenb. and Weissenb. ad Liv. 34, 16, 1; Duker ad Flor. 1, 12, 18.)—Esp.1.After nihil, nihil aliud, etc., save, but, than:2.nihil am plius nisi,
Cic. Planc. 41, 99:nihil est quod festines, nisi ut valeas,
id. Fam. 16, 6, 3:erat historia nihil aliud nisi annalium confectio,
id. de Or. 2, 12, 52; id. Phil. 3, 5, 13, id. Rosc. Am. 37, 108.—Non aliter nisi, on no other condition:3.non aliter neque classem revocaturum neque exercitum reducturum, nisi, etc.,
Liv. 45, 11, 11.—Nisi si, except if, unless:4.nisi si etiam illuc pervenerint,
Varr. R. R. 2, 9:noli putare me ad quemquam longiores epistulas scribere, nisi si qui ad me plura scripsit, etc.,
Cic. Fam. 14, 2, 1:nisi vero si quis est qui,
id. Cat. 2, 4, 6. —Nisi ut, except that, unless:5.neque convivia inire ausus est, nisi ut speculatores cum lanceis circumstarent,
Suet. Claud. 35. —Nisi quod, except that which, save only that:6.nam nunc homines nihili faciunt quod licet nisi quod lubet,
Plaut. Trin. 4, 3, 25:cum Patrone Epicureo mihi omnia sunt communia, nisi quod in philosophiā vehementer ab eo dissentio,
Cic. Fam. 13, 1, 2:praedia me valde delectant, nisi quod me aere circum foraneo obruerunt,
id. Att. 2, 1, 11; id. Tusc. 3, 24, 58:ab negotiis numquam voluptas remorata est, nisi quod de uxore potuit honestius consuli,
Sall. J. 95, 3; Tac. A. 14, 14:unde causa et origo peregrino sacro parum comperi, nisi quod signum ipsum... docet advectam religionem,
id. G. 9.—Nisi quia, except because, i. e. until that at nesciebam id dicere illam, nisi quia Correxit miles, quod intellexi minus, Ter. Eun. 4, 5, 10.—II.In transitions; also in the combinations nisi vero, nisi forte, nisi tamen, unless perhaps, etc., mostly ironical (cf. Gr. ei mê ara, ei mê ge, ektos ei mê):nisi unum hoc faciam ut in puteo cenam coquant,
Plaut. Aul. 2, 7, 3:nisi forte volumus Epicureorum opinionem sequi, qui, etc.,
Cic. Fat. 16, 37:nisi vero existimatis dementem Africanum fuisse, qui, etc.,
id. Mil. 3, 8: ne requiras;nisi forte adulescentes pueritiam debent requirere,
id. Sen. 10, 33:Hostis nullus erat, nisi forte quem vos jussissetis,
Sall. J. 14, 10; cf. Zumpt, Gram. § 569. -
11 video
vĭdĕo, ēre, vīdi, vīsum - tr. - [st2]1 [-] voir, apercevoir. [st2]2 [-] voir, être témoin, assister à, être contemporain de. [st2]3 [-] percevoir (par l'ouïe, par l'odorat). [st2]4 [-] voir avec les yeux de l'esprit, concevoir, comprendre. [st2]5 [-] voir dans ses lectures, lire. [st2]6 [-] voir avec attention, regarder, aller voir, visiter. [st2]7 [-] voir à, songer à, examiner, s'occuper de, veiller à, prendre soin de, faire attention. [st2]8 [-] avoir en vue, aspirer à. - cf. gr. ἰδεῖν (*Ϝιδεῖν): voir. - vidi eum ingredientem: je l'ai vu entrer (= au moment où il entrait). - fulgentes gladios hostium videbant Decii, cum in aciem eorum inruebant, Cic. Tusc. 2, 59: les Décius voyaient briller les glaives des ennemis, au moment où ils se précipitaient sur leurs rangs. - vidi eum ingredi: j'ai vu (j'ai constaté) qu'il entrait. - animus videt se ad meliora proficisci: l'âme comprend qu'elle part vers une vie meilleure. - vide quomodo sit agendum: examine comment il faut agir. - videtis ut pueri ludere cupiant: vous voyez comme les enfants ont envie de jouer. - vide ut res brevi conficiatur: veille à ce que l'affaire soit terminée en peu de temps. - videas: on peut voir, on verrait. - videres: on pouvait voir, on aurait pu voir. - plus videre: être plus clairvoyant. - aliud vidit: il a eu d'autres vues. - ipse viderit (fut. antérieur), Cic.: c'est à lui de voir. - sitne igitur malum dolere necne, Stoici viderint, Cic. Tusc. 2, 42: si la souffrance est un mal ou non, aux Stoïciens de le voir. - viderint ista officia viri boni, Cic.: je laisse ce devoir aux honnêtes gens. - voir le passif videor.* * *vĭdĕo, ēre, vīdi, vīsum - tr. - [st2]1 [-] voir, apercevoir. [st2]2 [-] voir, être témoin, assister à, être contemporain de. [st2]3 [-] percevoir (par l'ouïe, par l'odorat). [st2]4 [-] voir avec les yeux de l'esprit, concevoir, comprendre. [st2]5 [-] voir dans ses lectures, lire. [st2]6 [-] voir avec attention, regarder, aller voir, visiter. [st2]7 [-] voir à, songer à, examiner, s'occuper de, veiller à, prendre soin de, faire attention. [st2]8 [-] avoir en vue, aspirer à. - cf. gr. ἰδεῖν (*Ϝιδεῖν): voir. - vidi eum ingredientem: je l'ai vu entrer (= au moment où il entrait). - fulgentes gladios hostium videbant Decii, cum in aciem eorum inruebant, Cic. Tusc. 2, 59: les Décius voyaient briller les glaives des ennemis, au moment où ils se précipitaient sur leurs rangs. - vidi eum ingredi: j'ai vu (j'ai constaté) qu'il entrait. - animus videt se ad meliora proficisci: l'âme comprend qu'elle part vers une vie meilleure. - vide quomodo sit agendum: examine comment il faut agir. - videtis ut pueri ludere cupiant: vous voyez comme les enfants ont envie de jouer. - vide ut res brevi conficiatur: veille à ce que l'affaire soit terminée en peu de temps. - videas: on peut voir, on verrait. - videres: on pouvait voir, on aurait pu voir. - plus videre: être plus clairvoyant. - aliud vidit: il a eu d'autres vues. - ipse viderit (fut. antérieur), Cic.: c'est à lui de voir. - sitne igitur malum dolere necne, Stoici viderint, Cic. Tusc. 2, 42: si la souffrance est un mal ou non, aux Stoïciens de le voir. - viderint ista officia viri boni, Cic.: je laisse ce devoir aux honnêtes gens. - voir le passif videor.* * *Video, vides, vidi, visum, videre. Veoir, Regarder.\Somnum ego hac nocte oculis non vidi meis. Terent. Je n'ay point dormi ceste nuict.\Suo toto Consulatu somnum non vidit. Cicero. Il n'a point dormi.\Aliquid animo videre. Cic. Contempler en son esprit.\Somnia videre. Ouid. Songer de nuict.\Video, de visu per insomnium. Tacit. Songer qu'on voit.\Causas videre. Lucret. Entendre.\Insidias alicuius videre. Ouid. Preveoir.\Plus spei video, quam volo. Terentius. Je voy plus d'esperance, que je ne veulx.\Videre quippiam ingratum. Ouid. Veoir quelque chose qui ne nous plaist point.\Ego (vt spero) propediem te videbo. Cic. Je te voiray de brief, et seray avec toy.\Celeriter, vt spero, vos videbo. Cic. De brief.\Auaritia vide quid facit. Terent. Regarde que fait avarice. Dict par courroux.\Vide vt incedit. Plaut. Regarde comme il marche.\Fient, me vide. Terent. Regarde moy hardiment.\Omnia credo vidisti, nihil te sesellit. Cic. Tu as tout preveu.\Videre animo. Cic. Prevoir en son esprit.\Videre. Terent. Prendre garde, Avoir soing de quelque chose, Penser à quelque chose.\Nihil vident nisi quod lubet. Terent. Il ne leur chault de rien, que de ce qui leur plaist.\Recte ego mihi vidissem. Terent. J'eusse bien pourveu à mes affaires.\In clamando video eum esse bene robustum atque exercitatum. Cic. J'appercoy.\Tu pro tua prudentia, quid optimum factu sit videbis. Cic. Tu adviseras.\Valebis, meaque negotia videbis. Cicero. Tu prouvoiras à mes affaires.\Sed id quoque videbimus. Cic. Nous y adviserons.\Posterius ista videbimus. Cic. Nous y penserons une autre fois. B.\Videre alicui prandium. Cic. Luy apprester à disner, ou faire apprester, Donner ordre que son disner soit prest, Prouvoir à son disner.\Hoc vide: in mea vita tu tibi laudem is quaesitum scelus. Terent. Pren garde à ce.\Vide ne a malis dici verius possit. Cic. Garde que, etc.\Vide quid agas. Terent. Pren bien garde à ce que tu feras.\Vide, vt satis modo contemplata sis. Terent. Regarde et advise que tu, etc.\Ego istuc videro. Terent. Je y prendray garde.\Postea videro. Cic. Je y adviseray apres, Je y penseray.\De reliquo videro. Cic. Je prouvoiray au demourant, J'adviseray du reste.\Viderit Epicurus de hac re. Cic. Je m'en rapporte à Epicurus, qu'il y prenne garde s'il veult, C'est à luy à faire.\De Capitone post viderimus. Cic. Nous en adviserons.\Videbitur, Impersonale. Plautus. On y pourvoira, On y advisera.\Videndum est ne obsit benignitas. Cic. Il fault prendre garde que, etc.\Omnes videntur scire. Plaut. Il semble à veoir que touts le scachent.\Videre verum dicere. Terent. Il semble à veoir que tu die la verité.\Bene meriturus mihi videris de tuis ciuibus. Cicero. Il me semble à veoir que tu feras un grand bien à tes citoyens.\Meminisse videor fieri. Plaut. Il me semble que j'ay memoire qu'il a esté faict.\In rege Ariobarzane ea mihi signa videor virtutis, ingenii, fidei, beneuolentiaeque erga vos perspexisse. Cic. Il me semble que j'ay veu et congneu, etc.\Tum denique mihi videbor restitutus, si illa erit nobis restituta. Cic. Il me semblera à veoir, etc. Il me sera advis que, etc.\Videre videor iam diem illum, quum hinc egens Profugiet aliquo militatum. Terent. Il me semble que je voy, Il m'est advis que je voy le jour que, etc.\Videtur ita mihi. Plaut. C'est mon advis, Je suis de cest advis.\- mihi Sic hoc videtur, quod te absente hic filius Egit, etc. Terent. Mon advis est que, etc.\Tibi ita videtur: at ego non posse arbitror. Terent. Il te le semble ainsi, C'est ton advis.\Facies me, si tibi videtur, certiorem. Cic. S'il te semble bon et necessaire, S'il te plaist.\Quibus tibi videbitur, velim des literas nomine meo. Cicero. A ceuls qu'il te semblera qu'il les faille bailler.\Ad haec praesidia disponerent, quibus locis videretur. Liu. és lieux qu'il leur sembleroit bon de mettre.\Audire vocem visa sum ante aedes modo. Plaut. Il me semble que j'ay ouy sa voix.\Id mihi visus est dicere, Abi cito, et suspende te. Terent. Il m'a semblé qu'il disoit, etc.\Visus sum mihi cum Galba ambulare. Cic. Il me sembloit que je me pourmenoye avec Galba.\Facies tamen quod tibi visum fuerit. Brutus ad Ciceronem. Tu en feras ce qu'il t'en semblera bon de faire.\Visum est faciendum quoquomodo res se haberet, certiorem vos facere. Seruius ad Ciceronem. Il a semblé bon de vous advertir.\Pyrrhoni omnino visa sunt pro nihilo. Cic. Il n'a rien estimé tout.\Videre licet plerosque non tam natura liberales, quam quadam gloria ductos. Cic. On en peult veoir plusieurs qui, etc.\Viden`, pro Videsne. Terent. Vois tu pas.\Sed haec fors viderit. Cic. En advienne ce qui pourra. B. quod etiam idem Cicero dixit, Sed haec Fortuna viderit. Et alibi, Sed haec casus gubernabit.\Nos aliquid viderimus. Plaut. Nous trouverons quelque expedient. B.\Ego aliquid videro. Plaut. Je trouveray quelque moyen. B.\Auidus videndi. Ouid. De veoir.\Videndo, Gerundii modus a passiuo. Virgilius, - vritque videndo Foemina. Quand elle est veue.\Visu, Supinum: vt Deformia visu. Ouid. Laids à veoir.\Terribiles visu formae. Virgil. Terribles à regarder. -
12 fabricor
fabricor, ātus sum, āri (faber), verfertigen, I) eig.: 1) im engern Sinne, aus Holz, Metall, Stein usw. = zimmern, schmieden, bauen, arma, Acc. fr.: gladium, fulmen, signa (Statuen), Cic.: Capitolii fastigium, Cic.: diis conclavia et cellulas, Arnob. – 2) im weitern Sinne, übh. an fertigen, zubereiten, bilden, hominem, Cic.: verba, neue Wörter bilden, Cic.: hoc naturast ipsa fabricata, ut etc., hat eingerichtet, Cic. – II) übtr., etw. Böses schmieden, fallaciam, Plaut.: fabricare finge quod lubet, schmiede, hecke aus, was du willst, Plaut.: u. so finge fabricare ut lubet, Afran. com. fr.: fabr. sibi Iliacae urbis ruinam, Macr. – / Parag. Infin. fabricarier, Cic. Arat. 17 ( bei Cic. de nat. deor. 2, 159).
-
13 fabricor
fabricor, ātus sum, āri (faber), verfertigen, I) eig.: 1) im engern Sinne, aus Holz, Metall, Stein usw. = zimmern, schmieden, bauen, arma, Acc. fr.: gladium, fulmen, signa (Statuen), Cic.: Capitolii fastigium, Cic.: diis conclavia et cellulas, Arnob. – 2) im weitern Sinne, übh. an fertigen, zubereiten, bilden, hominem, Cic.: verba, neue Wörter bilden, Cic.: hoc naturast ipsa fabricata, ut etc., hat eingerichtet, Cic. – II) übtr., etw. Böses schmieden, fallaciam, Plaut.: fabricare finge quod lubet, schmiede, hecke aus, was du willst, Plaut.: u. so finge fabricare ut lubet, Afran. com. fr.: fabr. sibi Iliacae urbis ruinam, Macr. – ⇒ Parag. Infin. fabricarier, Cic. Arat. 17 ( bei Cic. de nat. deor. 2, 159).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fabricor
-
14 bene
Bene, Aduerbium, cuius comparatiuum est Melius, et superlatiuum Optime. Plaut. Bien.\Bene accipere aliquem. Cic. Le bien traicter.\O factum bene! Terent. O que c'est bien faict!\Non aeque bene. Columel. Non pas si bien.\Bene, nonnunquam accipitur pro Valde. vt Cicero, Habetis orationem bene longam. Fort longue.\Melius, Comparatiuum. Cic. Mieulx.\Melius, peius: prosit, obsit: nihil vident nisi quod lubet. Terent. Soit bien, soit mal.\Optime, Superlatiuum. Terent. Hem quid dixit? D. optime inquam factum. Je di que c'est tresbien faict.\Adest optime ipse frater. Terent. Tout à point.\Optime omnium. Cic. Mieulx que tous autres.\Melius nemo accipit. Terent. Il n'y a personne qui traicte mieulx les gens.\Bene agis. Cic. C'est bien faict à toy.\Bene agitur. Plaut. C'est bien allé.\Bene actum cum eo. Terent. Il luy est bien prins.\Bene actum cum illo arbitror. Cic. Il me semble qu'il est bien heureux.\Bene ambula et redambula. Plaut. Allez et revenez à la bonne heure.\Ita me dii bene ament. Terent. Ainsi me vueille Dieu aider.\Bene ante lucem. Cic. Long temps devant le jour.\Bene audire. Terent. Avoir bon bruit.\Canere melius. Virgil. Chanter mieulx.\Bene cogitare de aliquo. Plin. iunior. Avoir bon vouloir de luy faire plaisir.\Bene comitatus Romam venit. Cic. Bien accompaigné.\Bene conuenit inter eos. Terent. Ils sont bien d'accord.\Bene curare aetatem suam. Plaut. Faire grand chere.\Bene hercle denuntias. Plaut. Je suis joyeulx de ces nouvelles, Vous me dites bonnes nouvelles.\Bene doctus. Plaut. Fort scavant.\Incipit res melius ire quam putaram. Cic. La chose commence à se porter mieulx, on a mieulx aller que, etc.\Bene ac feoliciter euenit. Liu. C'est bien faict à vous, Je vous en scay bon gré.\Bene factum. Terent. C'est bien faict, J'en suis bien aise, Voila qui va bien.\Bene gerere suum negotium. Cic. Bien faire son cas. Bien conduire son affaire.\Bene re gesta. Plaut. Aprés avoir bien besongné.\Bene gerens sui negotii. Cic. Faisant bien ses besongnes.\Bene et foeliciter gesta Respublica. Cic. Bien gouvernee et administree.\Bene habere. Plaut. Se porter bien.\Bene habere, Laute viuere. Plaut. Faire grand chere.\Bene hoc habet. Plaut. Cela va bien.\Bene habent tibi principia. Terent. Ton commencement se porte bien.\Optime se habere. Cic. Se porter tresbien.\Diis bene iuuantibus. Liu. Dieu aidant.\Bene longinquus dolor. Cic. Fort long.\Bene longus sermo, Id est valde longa disputatio. Cic. Un propos bien long.\Bene magna caterua. Cic. Fort grande multitude.\Bene mane dedi literas. Cic. Fort matin, Bien matin.\Bene multi. Pollio ad Ciceronem. Un bon nombre, Un grand nombre.\Bene aedepol narras. Terent. Je suis joyeux de ce que tu dis, Tu nous comptes bonnes nouvelles.\Bene natus. Horat. Qui est né de gens de bien.\Bene nummatus. Cic. Qui ha force escus, Pecunieux, Argenteux.\Bene olens. Virgil. Fleurant bon.\Bene penitus se dare in familiaritatem alicuius. Cic. Fort avant, S'advancer fort.\Bene peritus. Cic. Fort scavant.\Bene perspectum a te. Terent. O que c'est bien advisé à toy!\Bene poteris vti. Cic. Tu te pourras bien aider de ce.\Bene promeruit. Terent. Il a bien deservi.\Bene promittis. Plaut. Tu promez assez, ou beaucoup.\Bene putas. Terent. C'est bien pensé à toy.\Bene robustus. Cic. Bien fort et robuste.\Sane bene. Terent. C'est bien dict.\Bene sanus Horat. Bien sain, Fort sain.\Bene sperare. Plin. N'esperer que tout bien.\Bene est tibi. Horat. Tu es bien heureux, Ton cas va bien, Tu es bien.\Bene esse alicui re aliqua. Plaut. Avoir assez et à suffisance de quelque chose.\Bene esse paruo dispendio. Plaut. Estre bien traicté à peu de coust.\Bene hercle est illam tibi bene valere et viuere. Plaut. Je suis joyeux qu'elle se porte bien.\Melius est eum adire. Plaut. Il vault mieulx d'aller à luy.\Optime est. Terent. Quid fit? quid agitur? S. Recte. D. optime est. C'est tresbien faict, J'en suis fort joyeux.\Bene tibi est. Terent. Tu es bien à ton aise, tu as bon temps.\Melius est homini factum. Cic. Il luy est amendé, Il est guari.\Melius erit isti morbo. Plaut. Il se guarira.\Bene sit tibi. Plaut. Dieu te conduye, Tout bien te vienne.\Fuit melius nescisse. Ouid. Il eust mieulx valu n'en rien scavoir.\Bene vale. Plaut. A Dieu doncques.\Bene valere. Plaut. Cic. Estre en bonne santé, Se porter bien.\Bene velle alicui ex animo. Terent. Desirer le bien d'aucun de bon coeur.\Bene venire velim quod illud feceris. Ci. Je desire que ce soit ton prouffit, que bien t'en vienne.\Bene vero, quod fides consecratur manu. Cic. Cela va bien que, etc. \ Optime vero. Cic. C'est tresbien dict, ou faict.\Bene vertat. Virgil. Que à bien vienne.\Dii vertant bene. Terent. Dieu veille tourner la chose à bien.\Bene vertere comoedias. Terent. Bien traduire d'une langue en autre.\Bene viuere, atque fortunate. Plaut. Vivre à son aise. -
15 fabricor
fā̆brĭcor, ātus, 1 (archaic inf. fabricarier, Poëta ap. Cic. N. D. 2, 63, 159), v. dep. a., and ( poet. and in post-Aug. prose) făbrĭ-co, āvi, ātum, 1, v. a. [fabrica], to make out of wood, stone, metal, etc., to frame, forge, construct, build.I.Lit.(α).Form fabricor: heu Mulciber, arma ignavo es invictā fabricatus manu, Att. ap. Macr. S. 6, 5 (Rib. Trag. Rel. p. 208):(β).ii, qui signa fabricantur,
Cic. Off. 1, 41, 147:Capitolii fastigium,
id. de Or. 3, 46, 180:gladium, id. Rab. Post, 3, 7: Jovi fulmen,
id. Div. 2, 19, 43:naves,
Tac. A. 14, 29:pontes et scalas fabricati,
id. ib. 4, 51:(mundum) globosum est fabricatus,
Cic. Univ. 6 Orell. N. cr. et saep.—Form fabrico:II. (α).hunc (cratera) fabricaverat Alcon,
Ov. M. 13, 683; cf.:pugnabant armis, quae post fabricaverat usus,
Hor. S. 1, 3, 102:ratem,
Phaedr. 4, 6, 9:fabricavit deceris Liburnicas,
Suet. Calig. 37:vasa fabricabis,
Vulg. Exod. 27, 3; id. Num. 32, 16 al.—In pass.:fabricata fago pocula,
carved, made, Ov. M. 8, 670; cf.:simulacra ex auro vel argento fabricata,
cast, molten, Suet. Ner. 32:in amphitheatro ligneo intra anni spatium fabricato,
built, id. ib. 12:tela reponuntur manibus fabricata Cyclopum,
forged, Ov. M. 1, 259; cf. Quint. 2, 16, 6; 3, 2, 2; Vell. 2, 79, 2:in nostros fabricata est machina muros,
Verg. A. 2, 46: di qui hominis manu fabricati sunt, Vulg. Deut. 4, 28 et saep.—Form fabricor:(β).hoc affirmare potes, Luculle, esse aliquam vim cum prudentia et consilio scilicet, quae finxerit, vel, ut tuo verbo utar, quae fabricata sit hominem?
Cic. Ac. 2, 27, 87; cf.:quanto quasi artificio natura fabricata esset primum animal omne, deinde hominem maxime,
id. ib. 2, 10, 30:opus est fabricanda ad fulmina nubi,
Lucr. 6, 365 Lachm. N. cr.; imitated:fabricantes fulmina nubes,
Manil. 1, 853:ut ea ipsa dii immortales ad usum hominum fabricati paene videantur,
Cic. N. D. 1, 2, 4; cf. id. de Or. 3, 45, 178:prandium opipare,
App. M. 7, p. 192, 31: quod nihil esset clarius enargeia, ut Graeci:(perspicuitatem aut evidentiam nos, si placet, nominemus fabricemurque, si opus erit, verba), etc.,
Cic. Ac. 2, 6, 17:fabricare quidvis, quidvis comminiscere,
Plaut. As. 1, 1, 89; cf.:compara, fabricare, finge quod lubet,
id. Bacch. 4, 4, 42. — Absol.:age modo, fabricamini,
Plaut. Cas. 2, 8, 52.—Form fabrico:philosophia animum format et fabricat,
Sen. Ep. 16, 3:qui fabricaverat illum (Platonem),
Manil. 1, 772:ne fabricate moras,
Sil. 16, 671.—In pass.:dum illa verba fabricentur et memoriae insidant,
Quint. 10, 7, 2. -
16 conglutino
con-glūtino, āvi, ātum, āre1) склеивать, слеплять, скреплять (libros Dig; calx conglutinat Vtr)2) тесно сочетать, связывать ( amicitias C); складывать, соединять ( res dissolutas C)3) придумывать ( quod lubet Pl) -
17 consumo
con-sūmo, sumpsi, sumptum, 3 ( perf. sync. consumpsti, Prop. 1, 3, 37; inf. consumpse, Lucr. 1, 234), v. a., to take wholly or completely, i. e.,I.Lit.A.In gen. (post-Aug. and rare):B.vasti surgunt immensis torquibus orbes, tergaque consumunt pelagus,
take up, completely cover, Manil. 5, 584:tela omnia solus pectore consumo,
Sil. 5, 640; cf.:clipeo tela,
id. 10, 129:jugulo ensem,
Stat. Th. 10, 813:ferrum pectore,
id. ib. 12, 745; cf. id. Achill. 2, 205; Dig. 26, 7, 54.—In partic., of food, to eat, consume, devour (class.):II.agri multa efferunt quae vel statim consumantur vel mandentur condita vetustati,
Cic. N. D. 2, 60, 151:frumenta,
Caes. B. G. 6, 43; cf. id. ib. 7, 17;7, 77: fruges,
Hor. Ep. 1, 2, 27:vitiatum (aprum),
id. S. 2, 2, 92:angues,
Cic. N. D. 1, 36, 101:draconem,
Suet. Tib. 72:mensas accisis dapibus,
Verg. A. 7, 125 al. —Transf.1.In gen., to consume, devour, waste, squander, annihilate, destroy, bring to naught, kill.a.Of inanimate things:b.faciat quod lubet: Sumat, consumat, perdat,
Ter. Heaut. 3, 1, 56; cf. Sall. C. 12, 2:patrimonium per luxuriam,
Cic. Rosc. Am. 2, 6:bona paterna,
Quint. 3, 11, 13; 3, 11, 16:omnem materiam,
Ov. M. 8, 876: omne id aurum in ludos, Liv. 39, 5, 9; Val. Max. 3, 1, 1 fin.; cf. 2. b infra:omnes fortunas sociorum,
Caes. B. G. 1, 11; cf.:omnes opes et spes privatas meas,
Sall. H. Fragm. 2, 96, 2 Dietsch:omnia flammā,
Caes. B. C. 2, 14; cf.:aedes incendio,
Liv. 25, 7, 6:domum incendio,
Suet. Calig. 59:consumpturis viscera mea flammis,
Quint. 6, prooem. §3: viscera fero morsu,
Ov. M. 4, 113:anulum usu,
id. P. 4, 10, 5; cf.:ferrum rubigine,
to eat, consume, Curt. 7, 8, 15.—Of time, to spend, pass:horas multas saepe suavissimo sermone,
Cic. Fam. 11, 27, 5:dicendo tempus,
id. Verr. 2, 2, 39, § 96:diem altercatione,
id. Fam. 1, 2, 1; id. Univ. 1 fin.; id. Fam. 7, 1, 1:annua tempora,
Lucr. 5, 618:consumitur vigiliis reliqua pars noctis,
Caes. B. G. 5, 31; id. B. C. 2, 23:magnam partem diei,
id. B. G. 5, 9 fin.:omne tempus,
Liv. 29, 33, 9; 24, 14, 10:dies decem in his rebus,
Caes. B. G. 5, 11:in eo studio aetatem,
Cic. Off. 1, 1, 2:tota nox in exinaniendā nave consumitur,
id. Verr. 2, 5, 25, § 64; Caes. B. C. 2, 23, 1:multos dies per dubitationem,
Sall. J. 62, 9; cf. Tac. H. 4, 43 fin.:omne tempus circa Medeam,
id. Or. 3:continuum biduum epulando potandoque,
Suet. Tib. 42: precando Tempora cum blandis verbis, to waste or lose time and words in supplications, Ov. M. 2, 575:multis diebus et laboribus consumptis,
Sall. J. 93, 1:ubi longa meae consumpsti tempora noctis?
Prop. 1, 3, 37.—Of strength, feeling, voice, etc.:in quo tanta commoveri actio non posset, si esset consumpta superiore motu et exhausta,
Cic. de Or. 3, 26, 103:adfectus,
Quint. 2, 13, 13; 4, 2, 120:spiritus,
id. 11, 3, 53:vocem instans metus,
Tac. H. 1, 42:ignominiam,
id. ib. 3, 24:gratiam rei nimiā captatione,
Quint. 8, 6, 51:vires ipsā subtilitate,
id. 12, 2, 13:bona ingenii,
id. 12, 5, 2; 3, 11, 23; cf. Sall. J. 25, 11.— Poet.: cum mare, cum terras consumpserit, aëra tentet, i. e.- seek a refuge therein in vain, Ov. H. 6, 161.—Of living beings.(α).To destroy, kill:(β).si me vis aliqua morbi aut natura ipsa consumpsisset,
Cic. Planc. 37, 90; cf.:quos fortuna belli consumpserat,
Sall. H. 1, 41, 5 Dietsch:tantum exercitum fame,
Caes. B. G. 7, 20 fin.; so,siti,
Hirt. B. G. 8, 41 fin.:acie,
Vell. 2, 52, 5:morte,
Tib. 1, 3, 55:morbo,
Nep. Reg. 2, 1:senio et maerore,
Liv. 40, 54, 1 al. —Facete:garrulus hunc consumet,
Hor. S. 1, 9, 33.—Rarely, to waste, weaken, enervate:2.inediā et purgationibus et vi ipsius morbi consumptus es,
Cic. Fam. 16, 10, 1; cf. Ov. M. 9, 663;and consumpta membra senectā,
id. ib. 14, 148.—In partic.a.To divide, make an exhaustive division of (very rare):b.inventio in sex partis consumitur,
Auct. Her. 1, 3, 4.—Aliquid in aliquā re, rar. in aliquid or absol. (in Cic. only with in and abl.; cf. Madv. ad Cic. Fin. 5, 19, 53), to bestow upon something, to use, employ, spend upon or about something.(α).In aliquā re:(β).pecuniam in agrorum emptionibus,
to lay out, invest, Cic. Agr. 1, 5, 14:aurum in monumento,
id. ib. 1, 4, 12; Nep. Timoth. 1, 2:studium in virorum fortium factis memoriae prodendis,
Cic. Fam. 6, 12, 5; cf.:in armis plurimum studii,
Nep. Epam. 2, 5:tantum laboris in rebus falsis,
Quint. 12, 11, 15:curam in re unā,
Hor. S. 2, 4, 48:ingenium in musicis,
Cic. Fin. 5, 19, 50; cf. id. Phil. 5, 18, 49; id. Sest. 13, 31; Quint. 1, 2, 11.—In aliquid (cf. the Gr. analiskein eis ti):(γ).tota in dulces consument ubera natos,
Verg. G. 3, 178; Prop. 4 (5), 6, 55:umorem in arbusta,
Sen. Q. N. 3, 11, 3:bona paterna in opera publica,
Quint. 3, 11, 13:pecuniam in monumentum,
Dig. 35, 1, 40 fin. —Absol.:si quid consili Habet, ut consumat nunc, quom nil obsint doli,
use up, exhaust, Ter. And. 1, 1, 133. -
18 libet
libet u. lubet, buit u. bitum est, ēre (zu altind. lúbhyati, er empfindet heftiges Verlangen, gotisch liufs, ahd. liob, lieb), es beliebt, ist gefällig, ich (du, er usw.) mag, mihi, tibi etc. od. absol., poterit id, quod libet, et ei libebit, quod non licet, Cic.: quae cuique libuissent, Suet.: non libet mihi deplorare vitam, Cic.: quae meo cumque animo lubitum est facere, Ter. – facite quod libet, Cic.: non libet plura scribere, Cic.: lubet scire me ex hoc, Plaut. – absol., si tibi non libet, Plaut.: ubicumque libitum fuerit animo meo, Plaut. – si libet, Cic.: cur id ausus facere? B. lubuit, Plaut.: ut libet, nach Belieben (als Ausdr. der Zustimmung), Ter.
-
19 libet
lĭbet (arch. lŭbet), ēre, lĭbŭit et lĭbĭtum est [st1]1 [-] impers. il plaît, il fait plaisir. - adde, si libet, Cic. Tusc. 5, 45: ajoute, s'il te plaît. - adi, si libet, Plaut. Pers. 5, 2, 13: va, si tu veux. - age, age, ut libet, Ter. And. 2, 1, 10: bien, bien, comme tu veux. - cum Metrodoro lubebit, Cic. Fam. 16, 20: quand il plaira à Métrodore. - mihi, tibi, alicui libitum est + inf.: j'ai, tu as, qqn a trouvé bon de. --- Cic. de Or. 2, 348 ; Tul. 32. - quam vellem tibi dicere... liberet, Cic. Br. 248, combien je voudrais qu'il te plût de parler... - quid exspectem, non libet augurari, Cic. Lael. 41: ce que je dois attendre, il ne me plaît pas de le conjecturer. --- cf. Cic. Rep. 1, 28. [st1]2 [-] intr. [avec pron. sing. n. sujet]: - id quod mihi maxime libet, Cic. Fam. 1, 8, 3: ce qui me plaît le plus. --- cf. Cic. CM 58. - persuasi id mihi non libere Cic. Att. 14, 19, 4, je lui ai persuadé que cela ne m'agréait pas. - quodcumque homini accidit libere, posse retur, Plaut. Am. 1, 1, 17: tout ce qui passe par la tête semble possible. - [exceptt plur. n. sujet] quae cuique libuissent, Suet. Caes. 20: ce qui plaisait à chacun.* * *lĭbet (arch. lŭbet), ēre, lĭbŭit et lĭbĭtum est [st1]1 [-] impers. il plaît, il fait plaisir. - adde, si libet, Cic. Tusc. 5, 45: ajoute, s'il te plaît. - adi, si libet, Plaut. Pers. 5, 2, 13: va, si tu veux. - age, age, ut libet, Ter. And. 2, 1, 10: bien, bien, comme tu veux. - cum Metrodoro lubebit, Cic. Fam. 16, 20: quand il plaira à Métrodore. - mihi, tibi, alicui libitum est + inf.: j'ai, tu as, qqn a trouvé bon de. --- Cic. de Or. 2, 348 ; Tul. 32. - quam vellem tibi dicere... liberet, Cic. Br. 248, combien je voudrais qu'il te plût de parler... - quid exspectem, non libet augurari, Cic. Lael. 41: ce que je dois attendre, il ne me plaît pas de le conjecturer. --- cf. Cic. Rep. 1, 28. [st1]2 [-] intr. [avec pron. sing. n. sujet]: - id quod mihi maxime libet, Cic. Fam. 1, 8, 3: ce qui me plaît le plus. --- cf. Cic. CM 58. - persuasi id mihi non libere Cic. Att. 14, 19, 4, je lui ai persuadé que cela ne m'agréait pas. - quodcumque homini accidit libere, posse retur, Plaut. Am. 1, 1, 17: tout ce qui passe par la tête semble possible. - [exceptt plur. n. sujet] quae cuique libuissent, Suet. Caes. 20: ce qui plaisait à chacun.* * *Libet, libuit vel libitum est, Impersonale verbum. Il me plaist.\Cur id ausus facere? B. libuit: mea fuit. Plaut. Pour mon plaisir, Je l'ay ainsi voulu.\Non libet mihi deplorare vitam, quod multi fecerunt. Cic. Je ne prens point de plaisir de, etc. Il ne me plaist pas.\Vota faciebatis, vt Miloni vti virtute sua liberet. Cic. Qu'il pleust à Milo, de, etc.\Caetera quae cuique libuissent. Sueton. Ce qu'un chascun avoit à plaisir.\Et quoniam libitum est vobis me impellere hodierno sermone, etc. Cic. Puis qu'il vous plaist de, etc. -
20 libet
libet u. lubet, buit u. bitum est, ēre (zu altind. lъbhyati, er empfindet heftiges Verlangen, gotisch liufs, ahd. liob, lieb), es beliebt, ist gefällig, ich (du, er usw.) mag, mihi, tibi etc. od. absol., poterit id, quod libet, et ei libebit, quod non licet, Cic.: quae cuique libuissent, Suet.: non libet mihi deplorare vitam, Cic.: quae meo cumque animo lubitum est facere, Ter. – facite quod libet, Cic.: non libet plura scribere, Cic.: lubet scire me ex hoc, Plaut. – absol., si tibi non libet, Plaut.: ubicumque libitum fuerit animo meo, Plaut. – si libet, Cic.: cur id ausus facere? B. lubuit, Plaut.: ut libet, nach Belieben (als Ausdr. der Zustimmung), Ter.
См. также в других словарях:
bien — Bien, Monosyllabe, tantost est nom masculin, et signifie ores, ce que chacun possede à luy appartenant, Bona. Comme c est mon bien, Meum est patrimonium, Et se divise en meuble et immeuble, qu on dit plus usitéement au pluriel, biens meubles, et… … Thresor de la langue françoyse
chaloir — Chaloir, verb. neut. acut. Ce verbe n a point les trois personnes que une terminaison, Il ne me, te, luy, chaut de rien, Il ne me, te, luy challoit de rien, dont l infinitif est chaloir, et signifie soucy et soing de quelque chose, l Italien dit… … Thresor de la langue françoyse
HOROLOGIUM — I. HOROLOGIUM, Varroni de Re Rust. l. 3. c. 5. turris dicitur, vento, undecumque flaret, indicando exstincto. vide infra Turris it. supra Aurologium. II. HOROLOGIUM antiquitus venter fuit, ut Parasitus ille Plautinus apud A. gell. l. 3. c. 4 ait … Hofmann J. Lexicon universale
VERBERA — multiplicis generis, ususque. In Scholis verbere monita iuventus, sapere discit: de cuiusmodi Verberibus Scholasticis Ausonius; Gratiani Imp. Praeceptor, Ep. 4. Ausonius; cuius ferulam nunc sceptra verentur. Item Protrept. ad Nepotem, Eidyll. 4.… … Hofmann J. Lexicon universale
SICILIA — I. SICILIA (Vide Trinacria) Tyrrheni maris insula, a Thucydide Sicania dicta. Sicilia, incolis, Italis, et Hispanis, la Sicile Gallis, insula est ampla, et formae triangularis, inter mare Thyrrhenum seu Tuscum ad Boream, mare Siculum ab ea dictum … Hofmann J. Lexicon universale
CHALCIS — I. CHALCIS Graece Χαλκὶς, nomen avis, ἀπὸ τῆς χάλκης; quibusdam noctua est, quae Graecis γλαῦξ. Item piscis, et serpentis, quibus similiter non tam a patria, quam a colore coeurleo, de quo diximus supra in voce Calcha, illud haesit. Et quidem… … Hofmann J. Lexicon universale
SOLARIUM — in Sole umbrâ horas distinguens; quodnam Romae antiquissimum fuerit, inquit Censorinus c. 23. inventu difficile est. Alii enim apud aedem Quirini primum statutum dicunt nimirum a L. Papyrio Cursore, Plin. l. 7. c. 60. alii in Capitolio, nonnulli… … Hofmann J. Lexicon universale
PARCAE — filiae Iovis ex Themide, an ex Nocte, Chao, Necessitate? etc. Deae fatales, humanae vitae stamina dispensantes. Dictae autem videntur Parcae a partu, teste Varrone, loc. cit. eo quod nascentibus hominibus bona malaque conferre censeantur. Sed… … Hofmann J. Lexicon universale
FESCENNIA vel FESCENNIUM — oppid. Hetruriae. Plin. l. 3. c. 5. Virg. Aen. l. 7. v. 695. Hi Fescenninas acies, aequosque Faliscos, Hi Soractis habent arces. In hoc oppido carminis quoddam genus, omni obscenitate opprobrioqueve plenum inventum putatur, quod a loco dictum est … Hofmann J. Lexicon universale
ALATI — Dracones, apud Poetas passim occurrunt. Lucan. l. 9. v. 729. ducitis altum Aera cum pennis Hinc currum Cereris alatis draconibus vehi finxêre: Orpheus in Hymno Cereris, Α῞ρμα δρακοντέιοσιν ὑπόζεύξασα χαλινοῖς, Currui (volucrium) draconum Frena… … Hofmann J. Lexicon universale
Glück — 1. Am Glück ist alles gelegen. Frz.: Il n y a qu heure et malheur en ce monde. Lat.: Fortuna homini plus quam consilium valet. 2. Bâr d s Glück hat, fürt di Braut hem. (Henneberg.) – Frommann, II, 411, 141. 3. Bei grossem Glück bedarf man gute… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
